شناسایی عوامل تأخیرزا در پروژه های طرح و ساخت مشروط و ارائه راهکارهایی برای جلوگیری از ایجاد آنها در صنعت نفت و گاز

امروزه اطراف خود با انواع پروژه های خرد و کلان عمرانی رو به رو هستیم. از موارد موثر در بروز تأًخیرات اجرایی این پروژه ها در ایران، مشکلات ناشی از انتخاب نحوه انجام خدمات طراحی و اجرا می باشد. انتخاب مناسب روش اجرا می تواند زمان اجرای پروژه را تا 30% کاهش دهد. یکی از این روشها، طرح و ساخت (EPC) می باشد که تمایل طرفین بر اجرا به این روش ملموس تر شده است. از شاخه های این قرارداد، EPC CONVERTED یا طرح و ساخت مشروط است. طبق آن، طرفین، آگاهانه ریسکها و شرایط اختصاصی پروژه را می پذیرند و با تغییر و قبول مسئولیت ها در هر بخش از EPC نقش پر رنگ تری نسبت به قراردادهای مرسوم EPC ایفا می نمایند. در این تحقیق که از نوع کاربردی و از روش تحقیق موردی و بر اساس آنالیز داده های جمع آوری شده از طریق مصاحبه و پرسشنامه صورت گرفته است، سعی بر آن شد تا با شناسایی عوامل تأخیر طرح و ساخت مشروط که ناشی از عدم شفافیت مسئولیت ها، شرح کارها و نداشتن اختیار لازم و کافی پیمانکار می باشد، راهکارهایی جهت بروز تأخیرات ارائه گردد. حذف بخشی از فعالیت ها و تغییر در برنامه زمان بندی و منابع اختصاص داده شده، دخالت زیاد کارفرما در طول عمر پروژه و برهم زدن نظم و مدیریت پیمانکار از عوامل تأخیر شناسایی شده اند که می توان با تهیه اسناد مناقصه شفاف و تعیین شرح وظایف و خدمات بصورت دقیق، از بروز آنها جلوگیری کرد. بررسی ها نمایانگر آن است که این قرارداد یکبار در ایران و در پروژه میادین نفت و گاز سراجه قم اجرا شده که خود نشان از عدم شناخت این قرارداد است. شناسایی عوامل تاًخیر و راهکارهای جلو گیری از آنها جهت ایجاد آگاهی برای کاربران و پیشبرد ایده آل پروژه مفید خواهد بود.

Keywords:

طرح و ساخت , مشروط , مسئولیت ها , عوامل تأخیر , راهکار