اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر ادراک درد و کمال‏گرایی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر

مقدمه: بیماری­های گوارشی بار اقتصادی و فشار روانی زیادی را به جامعه و سیستم بهداشتی و درمانی تحمیل می­کنند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر ادراک درد و کمال‏گرایی مردان مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر انجام شد. روش کار: پژوهش نیمه‏آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی بیماران مرد مبتلا به سندرم روده تحریک‏پذیر مراجعه‏کننده به بیمارستان میلاد شهر تهران در سال 98-1397 تشکیل داد. با روش نمونه‏گیری در دسترس و مبتنی بر هدف تعداد 30 نفر انتخاب و به شیوه تصادفی‏سازی در دو گروه مساوی 30 نفری جایگزین شدند. گردآوری داده‏ها با کمک فرم تجدیدنظر شده درد مک گیل و پرسشنامه باور غیرمنطقی جونز انجام شد. داده‏ها با کمک روش‏های آمار توصیفی (میانگین و انحراف‏معیار)، آزمون‏های مربوط به رعایت پیش فرض‏های آماری و واریانس با اندازه‏گیری مکرر با نرم‏افزار آماری SPSS نسخه 26 تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره کل کمال گرایی و ادراک درد در افراد دو گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). این تفاوت در مرحله پیگیری سه ماهه نیز پابرجا بود (05/0>P). نتیجه‏گیری: یافته‏های این مطالعه می‏تواند چشم‏انداز امیدوارکننده‏ای از اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر سازه‏های روان‏شناختی مبتلایان به بیماری مزمن طبی به ویژه سندرم روده تحریک‏پذیر ترسیم نماید.

Keywords:

درمان مبتنی بر شفقت , کمال گرایی , ادراک درد , سندرم روده تحریک‏پذیر