مدل‌سازی تأثیر اعتیاد به اینستاگرام بر اعتمادبه‌نفس و حس خوشبختی دانشجویان (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات تهران، 1398)

طی ده سال گذشته، شبکه‌های اجتماعی مجازی، به جنبه‌ای از جامعه مدرن تبدیل ‌شده‌اند و به‌طور اخص، شبکه‌های اجتماعی مبتنی بر تصویر مانند اینستاگرام، به نحو فزاینده‌ای رشد یافته‌اند، اما هنوز هم بسیاری از آثار آنها بر نگرش و رفتار کاربرانشان ناشناخته است. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر اعتیاد به اینستاگرام بر سطح انتظارات و خواسته­های دانشجویان بوده است که بر اساس نظریه محرومیت نسبی می­تواند اعتمادبه‌نفس و احساس خوشبختی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. پژوهش در سال 1398 انجام ‌گرفته و داده‌های آن از طریق پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته جمع‌آوری شد که روایی آن، با روش روایی صوری و همگرا و پایایی آن، با آلفای کرونباخ ارزیابی و تأیید شده است. نمونه پژوهش شامل 211 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات تهران بوده است که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده‌اند و پرسشنامه، به‌صورت الکترونیکی و با استفاده از گوگل فرم برایشان ارسال شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان می‌دهد که اعتیاد به اینستاگرام، تأثیر منفی و معنادار بر احساس خوشبختی و اعتمادبه‌نفس دانشجویان و داشتن اعتمادبه‌نفس، اثر مثبت و معنادار بر حس خوشبختی آنان دارد. به‌عبارت ‌دیگر، اعتیاد به اینستاگرام منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس و احساس خوشبختی در دانشجویان می‌شود.

Keywords:

اعتیاد به اینستاگرام , اعتمادبه‌نفس , حس خوشبختی , مدل‌سازی معادلات ساختاری