توزیع موسیقی پس از انقلاب اسلامی و ارائه الگوی مدیریت هنری آن

مهم‌ترین نقش مدیران هنری، پرداختن به تعامل بین افراد درگیر در دنیای هنر و سازمان‌های مختلف، همچنین تضمین به ثمر رسیدن ارزش‌های یک اثر هنری است؛ اما رویکرد مدیر هنری در ایران به‌ویژه در حوزه موسیقی، با فراز و نشیب‌های بسیاری روبه‌رو بوده است. به نظر می‌رسد؛ چالش اصلی مدیریت در حوزه توزیع موسیقی، مربوط به فهم واقعیت اجتماعی هنر است و ازآنجاکه با این رویکرد، به مدیریت هنر توجه نشده، مطالعه مدیریت توزیع موسیقی یک امر ضروری است. پژوهش حاضر که با روش تلفیقی (کیفی و کمی) انجام شده، ماهیتی اکتشافی دارد. در بخش کیفی، بر اساس مصاحبه عمیق و تحلیل تماتیک، ابعاد و مؤلفه‌های مدیریت توزیع موسیقی شناسایی شد و در بخش کمی، پرسشنامه محقق‌ساخته برای پایش وضعیت موجود و شناسایی مهم‌ترین مؤلفه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدیریت توزیع موسیقی، دارای 4 بعد و 19 مؤلفه است. هنرمندان، مخاطبان، بازار و سیاستگذاری 4 بعد مدیریت توزیع موسیقی شناسایی شدند و از مؤلفه‌های مهم در مدیریت توزیع موسیقی، الگوهای رمزگشایی مخاطبان، تأثیرات صنف موسیقی بر بازار، انگیزه فرهنگی دولت، مباحث فقهی مرتبط با آثار موسیقی‌ و نقد هنری نامطلوب مورد بررسی قرار گرفت.

Keywords:

مدیریت هنر , مدیریت موسیقی , توزیع هنر , توزیع موسیقی