بررسی مقایسه ی شاخص های حکمروایی مطلوب روستایی (مورد مطالعه: شهرستان بیرجند)

امروزه، موضوع حکمروایی روستایی یکی از مباحث مورد توجه محققان و سیاست‌گذاران توسعه می­باشد. کاربرد این مفهوم در حوزه‌ مطالعات و اقدامات در مناطق روستایی، همراه با تاًکید بر ویژگی­ها و اصولی چون ایجاد پیوند و همکاری میان بخش­های گوناگون مؤثر بر توسعه‌ پایدار، همکاری میان قلمروها و محدوده‌های مدیریتی و سیاسی، افزایش توجه به مشارکت پایدار روستاییان، ترسیم اهداف و چشم­اندازهای مشارکتی، توجه به مزیت­های محلی و رقابتی، ظرفیت­سازی و ارتقای توانمندی روستاییان و ... بوده‌ است. نقش حکمروایی در سطح روستاها به دلایلی از جمله عدم مشارکت ساکنان در اجرای امور، سیاست­های بخشی‌نگر و از بالا به پایین، تکثرگرایی مدیریت­ها، موازی­کاری ارگان­ها و ... بسیار کم­رنگ می­باشد. این بررسی، یک تحقیق اسنادی و پیمایشی، با ماهیت، توصیفی‌ـ‌تحلیلی و هدف کاربردی است که در پی بررسی تطبیقی بین حکمروایی مطلوب در نواحی روستایی استان خراسان جنوبی کشور ایران می‌باشد. فرآیند نمونه­گیری متمرکز بر جامعه‌ی آماری شامل همه‌ی سرپرستان خانوارهای ساکن روستاهای دارای دهیاری بوده که بر اساس فرمول "کوکران" شامل 41 روستا و 206 سرپرست خانوار گردید؛ همچنین برای بررسی وضعیت حکمروایی مطلوب و توسعه‌ پایدار روستایی در دهستان‌های شهرستان بیرجند، از آزمون t یک‌نمونه­ای و در مرحله‌ رتبه‌بندی دهستان­ها، از روش تصمیم­گیری چندشاخصه‌ی "تاپسیس" و "تحلیل­ خوشه­ای" استفاده شده ‌است. نتایج این تحقیق نشان‌می­دهد که منطقه‌ مورد مطالعه، از لحاظ حکمروایی مطلوب و توسعه‌ پایدار روستایی در وضعیت مطلوبی قرار نداشته؛ از این نظر دهستان­های شهرستان بیرجند سطح متفاوتی نسبت به هم دارند.

Keywords:

حکمروایی مطلوب , توسعه‌ پایدار روستایی , شهرستان بیرجند