نگرش جامع در مدیریت زیست محیطی حوضه های آبریزمطالعه موردی: حوضه آبریز کارون بزرگ

رودخانه کارون از پرآب ترین رودخانه های ایران محسوب می شود که در مسیر خود آب شرب مورد نیاز شهرها و روستاهای متعدد،کارخانجات صنعتی و اراضی کشاورزی، مراکز پرورش ماهی و کشت وصنعت را تأمین می نماید. برداشتهای روزافزون و تخلیه پسابهای صنعتی و کشاورزی و فاضلابهای شهری سبب کاهش آبدهی و به خطر انداختن وضعیت کمی و کیفی این رودخانه شده است. با توجه به نقش مهم رودخانه مذکور در حیات شهرهای مهمی چون اهواز، آبادان، خرمشهر، دزفول و شوشتر و اهمیت این رودخانه در آبیاری اراضی کشاورزی، لزوم بررسی تغییرات کیفی و همچنین ارائه راهکارهای کاهش آلودگی آن آشکار می گردد. در این مقاله ضمن شناسایی و بررسی وضع موجود محیط زیست در حوضه آبریز کارون بزرگ، بررسی وضعیت کمی و کیفی سیستمهای رودخانه ای دز و کارون و تعیین بار آلودگی و تدوین برنامه جامع کاهش آلودگی ارائه شده است. در این طرح سعی بر این بوده است که پس از شفاف نمودن وضعیت کمی و کیفی سیستمهای رودخانه ای دز و کارون در شرایط موجود و توسعه، بررسی مؤلفه های سیستم، تعیین بار آلودگی و سهم هر یک از بخشهای آلاینده اصلی، راهکارهای موثر به منظور کاهش آلودگی رودخانه ارائه گردد. در این مقاله پس از بررسی وضع موجود و تعیین محدودیتهای کیفی و اکولوژیک در سطح حوضه آبریز اولویت بندی و محدودیتهای اجرای طرحهای توسعه منابع آب تعیین گردیده است. در ادامه پس از آنالیزهای انجام شده و طراحی شبکه پایش کیفی منابع آب سطحی و زیرزمینی، چالش ها و مشکلات موجود شناسایی و مجموعه ای هماهنگ از راهکارهای اجرایی و مطالعاتی در قالب راهکارهای کاهش آلودگی با سه دسته بندی مستقیم، غیر مستقیم و پشتیبانی ارائه شده است

Keywords:

نگرش جامع , کارون بزرگ , آلودگی منابع آب , محدودیتهای توسعه