بررسی کفایت دیالیز در بیماران همودیالیزی بیمارستان شهید آیت الله اشرفی اصفهانی شهر تهران در سال 1395

زمینه و هدف: کافی نبودن دیالیز از عوامل تعیین‌کننده ناتوانی و میرایی بیماران همودیالیز است. با توجه به نامشخص بودن کفایت دیالیز در مراجعان همودیالیزی بیمارستان شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی شهر تهران و از آنجا که تاکنون مطالعه مشابهی درباره این موضوع در این مرکز صورت نگرفته است، این مطالعه با هدف بررسی کفایت دیالیز در بیماران تحت همودیالیز این بیمارستان در سال ۱۳۹۵ انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی ـ مقطعی است که در آن تمام بیمارانی که در حال حاضر در مرکز یادشده همودیالیز می‌شدند و بیش از سه ماه از انجام همودیالیز آنها می‌گذشت، به‌صورت سرشماری انتخاب شدند و در قالب جامعه آماری وارد مطالعه شدند. داده‌ها از طریق چک‌لیست و پرسش‌نامه محقق‌ساخته گردآوری شد. کفایت دیالیز از طریق پارامترهای KT/V و نسبت برداشت اوره محاسبه و سپس داده‌ها با نرم‌افزار STATA نسخه ۱۴ و سطح معنی‌داری ۰/۰۵ تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: نزدیک به پنجاه‌درصد بیماران حاضر در مطالعه، همودیالیز کافی نداشتند؛ به‌طوری که فقط در ۴۸ نفر (۲۲/۷۵درصد) از بیماران شاخص KT/V  بیش از ۱/۲ و در ۴۱ نفر (۱۹/۴۳درصد) شاخص URR بیش از ۶۵درصد بود که نشان‌دهنده کفایت مطلوب همودیالیز بوده است. میانگین شاخص KT/V، ۹۶/۲۹±۰/۰ و کمترین و بیشترین آن به‌ترتیب ۰/۰۷ و ۱/۶۹ و میانگین شاخص URR در نمونه‌ها ۰/۱۳±۰/۵۳ و کمترین و بیشترین آن به‌ترتیب ۰/۱۴ و ۰/۸۲ به دست آمد. نتیجه‌گیری: با توجه به شاخص دیالیز، درصد زیادی از بیماران این بیمارستان همودیالیز ناکافی دارند و این روند به بررسی و اصلاح نیاز دارد.  

Keywords:

Dialysis adequacy , Hemodialysis , (URR) Urea Reduction Ratio , KT/V and Shahid Ayatollah Ashrafi Esfahani Hospital , کفایت دیالیز , همودیالیز , نسبت برداشت اوره , KT/V , بیمارستان شهید آیت‌الله اشرفی اصفهانی