ارزش تشخیصی سونوگرافی در بالین نسبت به رادیوگرافی در تشخیص شکستگی های متاکارپ در بخش اورژانس

سابقه و هدف: شکستگی متاکارپ و انگشتان از شایع ترین آسیب های اندام فوقانی در بخش اورژانس است. دست یکی از مهمترین و کارآمد ترین عضو اندام فوقانی است. تشخیص و درمان تا بازگشت کامل عملکرد این ارگان بسیاز حائز اهمیت است. هدف این مطالعه تعیین ارزش تشخیصی سونوگرافی در بالین نسبت به رادیوگرافی در تشخیص شکستگی های متاکارپ در اورژانس بیمارستان های کوثر و بعثت سنندج در طی سال های 1396-1395 می باشد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی مراجعه کنندگان به بخش اورژانس بیمارستان های بعثت و کوثر شهرستان سنندج با شک بالینی شکستگی متاکارپ مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های بالینی، سونوگرافی و رادیوگرافی شکستگی های متاکارپ بیمار توسط چک لیستی تکمیل گردید. آزمون آماری توافق کاپا جهت بررسی رابطه بین یافته های سونوگرافی و رادیوگرافی، حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی دو روش با استفاده از نرم افزار SPSS24  استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه 73 نفر مورد بررسی قرار گرفتند که 57 نفر (78/1%) مرد و 16نفر (21/9%) زن بودند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی نسبت به رادیوگرافی در تشخیص شکستگی متاکارپ به ترتیب 84/2%، 88/5%، 83/5% و 89/8% بود. بین یافته های سونوگرافی و یافته­ های رادیوگرافی رابطه معناداری وجود دارد. میزان توافق 0/78 در جهت مستقیم می باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به حساسیت و ویژگی بالای سونوگرافی در مواردی که شک به شکستگی وجود دارد نتایج سونوگرافی در بخش اورژانس سریعتر، ارزان­تر، غیر تهاجمی و قابل تکرار بودن است سونوگرافی فست (FAST) قابل انجام است.

ارزش تشخیصی سونوگرافی در بالین نسبت به رادیوگرافی در تشخیص شکستگی های متاکارپ در بخش اورژانس Keywords:

Diagnostic Value , Emergency , Metacarpal Fracture , Radiography , Ultrasound , ارزش تشخیصی , اورژانس , سونوگرافی , رادیوگرافی , شکستگی متاکارپ