جذب عنصرهای غذایی در خیار پیوندی روی پایه‌های کدو مسمایی و قلیانی در دماهای مختلف

 آزمایشی برای بررسی اثر پیوند خیار (Cucumis sativus L. chr('39')Super Dominoschr('39')) روی پایه‌‌های کدو مسمایی توده ساری  (Cucurbita moschata) (Rs) و کدو قلیانی (Lagenaria siceraria) (Rg) و مقایسه آن با خیارهای بدون پیوند (Rn) و خیارهای پیوند شده روی پایه خیار (Rc)، برنامه‌ریزی شد. این پژوهش به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح به‌طورکامل تصادفی با دو تیمار دمایی با چهار تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه صنعتی اصفهان اجرا گردید. تیمارهای دمایی شامل دمای بهینه رشد خیار (2±27 درجه سلسیوس) و دمای کمینه رشد خیار (2±15 درجه سلسیوس) به‌ترتیب به‌عنوان شاهد و تنش دمایی پایین در نظر گرفته شد. نتیجه‌های آزمایش حاضر نشان داد که غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم با کاهش دما کاهش یافت در حالی‌که غلظت سدیم افزایش یافت. بهره‌‌وری استفاده از نیتروژن، فسفر، پتاسیم و سدیم با کاهش دما افزایش یافت، اما در کلسیم و منیزیم کاهش معنی‌‌داری را نشان داد. به‌طور کلی، پایه‌‌های  بومی باعث بهبود جذب عنصرها توسط خیار پیوندی شد. استفاده از پایه‌‌ قلیانی نسبت به دیگر پایه‌‌ها بر مقدار جذب عنصرهای نیتروژن، پتاسیم، فسفر و منیزیم تاثیر مثبت و به سزایی داشته است.    

Keywords:

Cucumber , Nitrogen , Cold stress , Grafting , خیار , نیتروژن , تنش سرمایی , پیوند