تبیین نقش شبکه های مجازی در بروز حسادت زنان با رهیافتی پدیدارشناسانه

با ورود گوشی های هوشمند این امکان به افراد داده شده است که در شبکه های اجتماعی مختلف ازحالات روحی مختلف و مشکلاتشان صحبت کنند اما محتواهای اینستاگرامی صرفا به زمانهای خوشی که جلوه ی تصویری خوبی دارند منحصر گردیده است. زمان هایی مثل طبیعت گردی، رستوران رفتن، هدیه گرفتن. در واقع در سبک زندگی اینستاگرامی، این فضا، محلی شده است که فقط بخشی ازحقایق را به مخاطبانش انتقال می دهد. همین مسئله باعث قیاس باطن زندگی افراد با ظاهر زندگی دیگران شده و در پی آن منجر به تحریک حسادت دیگران ودر نتیجه کاهش سلامت روانی شده است. بنابراین هدف این پژوهش دستیابی به تجربه افراد از حسادت در شبکه های مجازی به قصد شناخت عمیق این پدیده بود. این مطالعه به شیوه کیفی، به روش پدیدارشناسی با نمونه گیری هدفمندو به وسیله مصاحبه ژرف نگر با 20 نفر از زنان دانشجوی 20-25 ساله انجام گرفت. مصاحبه ها ثبت شده، سپس به صورت کتبی پیاده گشته و به روش هفت مرحله ای کلایزی مورد تجزیه و تحیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که افراد به طور دائمی در معرض محرک های حسادت هستند. حسادت در همه زمینه های اقتصادی، تحصیلی، روابط صمیمانه، تفریحات رخ میدهد. پیامدهای احساسی حسادت، بروز حسرت، ناامیدی، افسردگی، خشم و اضطراب است. افراد برای تسکین دادن احساس حسادت مکانیزم های انکار، سرکوب، ناارزنده سازی، پذیرش، تلاش و رقابت، استفاده از تفکر جایگزین و پرخاشگری کلامی- فیزیکی به کار می بردند. با توجه به اثرات تخریبی حسادت در سبک زندگی روزمره، آن هم در جوانان دانشجو که آینده ساز کشور هستند، لزوم برنامه های پیشگیری و آموزش زندگی در کنار فضای مجازی را بیش از پیش نمایان می سازد.

Keywords:

حسادت , اینیستاگرام , واتس آپ , پدیدارشناسی