۱۲. چالش ها و راهکارهای رونق تولید در سال ۱۳۹۸ (صنعت سینما)

سینمای ایران با وجود استعدادی که در سابقه تولید و نیروی انسانی آن به چشم می آید و همچنین با وجود درخشش قابل توجه در جشنوارههای سینمایی جهان، از حیث اقتصادی و تولیدی چشم انداز روشنی ندارد. در سالهای اخیر با رونق گرفتن گیشه سینماهای کشور و افزایش فروش فیلم های ایرانی در سینماهای کشور امیدها به این حوزه افزایش یافته است. اما رونق گیشه سینماهای ایران بهطور غیرمتوازن رخ داده و درنهایت به افزایش کمیت و کیفیت تولید منجر نشده است. همچنین در میان آثار سینمای ایران تعداد کمی توانسته اند دخل وخرج کنند و غالب آنها میزان هزینه و درآمد متوازنی ندارند. رشد صنعت سینمای هر کشور به عنوان حوزهای که هم از حیث اقتصادی، هم سیاسی اهمیت دارد، به عنوان یک صنعت استراتژیک در دستور کار قرار دارد. مهمترین دلیل کوچک ماندن سینمای ایران، فقدان بازار سینما در ایران است. در سینمای ایران، عرضه و مصرف محصول سینمایی از قواعدی
خارج از قواعد داخلی سینما پیروی میکند. تولید فیلم در ایران وابسته به بودجه هایی بیرون از ساختار عرضه و تقاضا در سینما رخ میدهد. غالب تولیدات سینمایی در ایران با بودجه دولتی و یا با بودجه های خصوصی بدون در نظر داشتن نیاز مخاطب و با دلایل دیگری صورت می گیرد. ازاین رو نسبت به مخاطب خود فارغ است. همچنین عرصه تولید بدون پیگیری تعهد خود به کیفیت محصول، به شکلی اقتضایی و با هدف رسیدن به بالاترین سود ممکن در کوتاه مدت وارد میدان می شود. لذا بازار سینما در ایران پدید نمیآید. به همین جهت مهمترین سیاست در سینمای ایران باید تاسیس بازار سینما و تقویت دو جهت اساسی آن یعنی تولید و مخاطب باشد. برای دستیابی به هدف گفته شده، سه راهبرد اساسی پیشنهاد می شود. این راهبردها عبارتند از: «تاسیس ساختار پایدار تولید فیلم»، «ساماندهی پول های ورودی به سینمای ایران» و «کشف و  افزایش مخاطب سینمای ایران».  برای هریک از این راهبردها نیز پیشنهادهایی در سطح عملیاتی، حمایتی و تقنینی درنظر گرفته شده اند. مجموع این پیشنهادها سینمای ایران را به سمت تاسیس بازار گسترده در سطح ایران و منطقه و ایجاد ساختار تولید پایدار که کمیت و کیفیت تولید را افزایش میدهد و همچنین گسترش مخاطب سینمای ایران برای منافع ملی راهبری می کنند.