بررسی فراوانی استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین در میان بیماران برخی بیمارستان های رشت به روش فنوتیپی و مولکولی

سابقه و هدف: اﻣﺮوزه اﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋﻮس ﻣﻘﺎوم ﺑﻪ ﻣﺘﯽ­سیلین (MRSA) ﺑﻪ­دﻟﯿﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ­ﻋﻮاﻣﻞ و داروﻫﺎی ﺿﺪﻣﯿﮑﺮوﺑﯽ به یﮑﯽ از ﻧﮕﺮاﻧﯽ­ﻫﺎی ﻋﻤﺪه ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺗﺒﺪیﻞ ﺷﺪه است. هدف از اﻳـﻦ ﺗﺤﻘﻴـﻖ تعیین جدایه­ های MRSA با روش مولکولی و انتشار دیسک و تعیین الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی آن­ها در بیماران برخی از بیمارستان­های رشت است. مواد و روش­ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی از فروردین ماه لغایت شهریور ماه 1395 انجام شد. 76 جدایه بالینی استافیلوکوک از برخی بیمارستان­های رشت جمع ­آوری شد و با انجام آزمایش­های بیوشیمیایی مختلف گونه استافیلوکوک اورئوس شناسایی گردید. پس از تعیین هویت سویه­ های MRSA به روش انتشار دیسک ، بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه­ها با روش انتشار دیسک با استفاده از 6 نوع آنتی بیوتیک، بر اساس پروتکل مؤسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) صورت گرفت. سپس حضور ژن mecA در سویه­های مقاوم به متی­سیلین با روش واکنش زنجیره­ای پلی­مراز (PCR) بررسی شد و نمونه­ های دارای ژن mecA تعیین توالی گردید. نتایج با استفاده از نرم­ افزار23 SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته­ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از 76 جدایه استافیلوکوک، 69 (8/90 %) جدایه، استافیلوکوکوس اورئوس بود. فراوانی سویه­ های مقاوم به متی­سیلین در روش انتشار از دیسک 71 % و در روش PCR 3/62% بود. بیش­ترین حساسیت آنتی­بیوتیکی جدایه­ ها نسبت به جنتامایسین (46/72 %) و بیش­ترین مقاومت نسبت به باسیتراسین (6/82 %) تعیین شد. تفاوت معنی­داری بین جدایه ­های MRSA و نوع نمونه مشاهده نشد (P>0.05). نتیجه­ گیری: ﻧﺘﺎیﺞ ﻧﺸﺎن داد که میزان حضور سویه ­های اﺳﺘﺎﻓﯿﻠﻮﮐﻮﮐﻮس اورﺋﻮس مقاوم به متی­سیلین در نمونه­ های بیمارستانی رشت قابل توجه است که می­تواند به ­دلیل استفاده بیش از حد از آنتی­ بیوتیک­ ها به ­منظور درمان بیماری­ها باشد.    

Keywords:

mecA gene , Meticillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) , antibiotic resistance , استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین , مقاومت آنتی بیوتیکی , mecA