تجربه زیسته زنان مطلقه از احساس ناامنی در زندگی روزمره

پژوهش حاضر درصدد است که تجربه احساس ناامنی در زندگی روزمره را از دیدگاه زنان مطلقه بازگوید تا به تفاسیر و دلالت­های معنایی آن­ها دست یابد. داده­های این مطالعه کیفی از طریق مصاحبه نیمه­ساخت­یافته گردآوری و از روش نظریه مبنایی برای تحلیل داده­ها استفاده شده است. به کمک روش نمونه­گیری نظری و هدفمند با 20 نفر از زنان مطلقه­ی شهر ایلام، مصاحبه شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است انگ بیوگی، هراس اجتماعی، بی­خانمانی، فقدان حمایت اجتماعی، به منزله شرایط علَی احساس ناامنی را به دنبال داشته است. طعمه جنسی و کنترل مضاعف به منزله شرایط مداخله­گر عمل کرده­اند. زنان مطلقه در مواجهه با پدیده مذکور به استراتژی­های استیصال، پرخاشگری زنانه و تمایل به خودکشی، مقاومت پنهان زنانه، تمایل به خودکشی، دست زده­اند. احساس ناامنی زنان مطلقه در زندگی روزمره، ازهم­گسیختگی روانی، دل­زدگی از فضای عمومی، و تبعیض مضاعف، را در پی داشته است.

Keywords:

احساس ناامنی , زندگی روزمره , نظریه زمینه ای , تمایل به خودکشی , زنان مطلقه