مروری بر روش های سنتی و فن آوری های نوین استحصال آب

کاهش منابع آب، جنگل زدایی، افزایش تقاضا و قیمت آب باعث می شود که بشر به دنبال کشف راه های جدید و فن آوری های نوین برای تأمین آب مورد نیاز خود باشد. استحصال آب و شیوه های مختلف آن می تواند این مشكلات مرتبط با منابع آب را حل کند. با این حال گسترش روش های استحصال آب می تواند پیامدهای هیدرولوژیكی ناخواست های را در منابع آب حوزه آبخیز داشته باشد و ممكن است پیامدهای منفی را بر روی دسترسی آب در مناطق پایی ندست برای حفظ خدمات هیدرولوژیكی زیست بوم بگذارد. با توجه به این که استحصال آب به روش های سنتی، سازگار با محیط طبیعی می باشد ولی امروزه به دلیل استفاده های فراوان از منابع آبی و ایجاد محدودیت شدید در این منابع، بهره بردن از فن آوری های نوین حیاتی است. محدودیت منابع آب لازم می دارد تا جوامع مختلف با استفاده از فنون جدید و روش های نوین برای بهره برداری حداکثری از منابع آب، تلاش کنند. به طور کلی روش های نوین استحصال آب را می توان شامل جمع آوری آب از مه، بارورسازی ابرها، شیرین کردن آب های شور، آب های ژرف، بازچرخانی آب و زیرساخت ذخیره سبز طبقه بندی کرد. در نهایت می توان این گونه نتیجه گرفت که روش های سنتی و فن آوری های نوین استحصال آب می تواند در تأمین آب در مناطق مختلف جهان مؤثر باشد ولی نكته مهم این است که مشكل کشورهای در حال توسعه مانند ایران در بخش نیاز و میزان تقاضا است و نیاز آبی و مصرف آب بیش از اندازه است. بنابراین قبل از تاًمین منابع اضافی در آب، ابتدا بایستی الگوی مصرف کنترل شود که لازمه آن مدیریت جامع حوزه های آبخیز است.

Keywords:

استحصال آب , بازچرخانی آب , حکم رانی آبخیز , فن آوری های نوین , مدیریت جامع حوزه آبخیز