مقایسه اثربخشی طرحواره ‌درمانی مبتنی بر درمان گروهی و برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به سرطان

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 333

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MJMS-62-41_041

تاریخ نمایه سازی: 20 اسفند 1399

Abstract:

مقدمه: پژوهش­ها در ایران نشان داده­اند که 2/0% از کودکان و نوجوانان زیر 15 سال از سرطان رنج می­برند.ابتلای کودک به سرطان، خانواده و خصوصاً مادر را با چالش‎های زیادی روبرو می‎کند و سبب می‎شود که والدین، انرژی و هزینه زیادی صرف نگهداری از کودک نمایند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره­درمانی مبتنی بر درمان گروهی و برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری مادران کودکان مبتلا به سرطان انجام شد. روش کار: اینپژوهش از نوع شبه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی‎مادران کودکان مبتلا به سرطان مرکز آموزشی درمانی کودکان طالقانی شهرستان گرگان در نیمه اول سال 1397 تشکیل می‎دادند، که 30 مادر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل گمارده شدند. گروه‎های آزمایش در جلسات طرحواره درمانی(12 جلسه) و برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (8 جلسه)، بر اساس پروتکل تدوین شده شرکت نمودند.آزمودنیهای گروه کنترل درمان یا مداخله‎ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه 25 سوالی کانر و دیویدسون (2003) بود. داده‎های پژوهش با استفاده از نرم افزارSPSS  شاخص‎های توصیفی و تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   نتایج: یافته‎های به دست آمده در این پژوهش نشان داد که میزان F  بدست آمده برای متغیر تاب آوری در مرحله پس آزمون در سطح معناداری 05/0  P< معنی دار بود، به عبارتی اثر آموزش تکنیک طرحواره درمانی بر تاب آوری (001/0,  P<109.35  F=) و اثر آموزش تکنیک کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری (001/0,  P<35.46  F=) به دست آمد که نشان دهنده تغییرات معنی دار در روند پژوهش در گروه‎های آزمایشی می‎باشد و همچنین میزان اثرگذاری دو درمان به یک اندازه بود. نتیجه گیری: طرحواره درمانی و برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به افزایش تاب آوری در آزمودنی‎های گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شدند، در نتیجه می‎توان ازاین تکنیک‎ها به عنوان مداخله‎های مفید بر  تاب­آوری مادران کودکان مبتلا به سرطان سود جست.

Keywords:

طرحواره ‌درمانی مبتنی بر درمان گروهی , برنامه کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی , تاب‌آوری , سرطان

Authors

آزاده سیف حسینی

دانشجوی دکتری روانشناسی، گلستان، گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گروه روانشناسی

جوانشیر اسدی

استادیار، گلستان، گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گروه روانشناسی(نویسنده مسول)

اکرم ثناگو

دانشیار، گلستان، گرگان، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، دانشکده پرستاری و مامایی

افسانه خواجوندخوشلی

استادیار، گلستان، گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان، گروه روانشناسی