ارائه و پیش بینی مدل ساختاری بهزیستی روان‌شناختی بر اساس خوش‌بینی و تاب‌آوری

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری بهزیستی روان­شناختی بر اساس خوش­بینی و تاب آوری انجام شد. روش کار: روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل معادلات ساختاری بود. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر دانشجویان تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد و دکتری) دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی‎واحد علوم و تحقیقات تهران بودند که 358 نفر از آنان در پژوهش شرکت کردند روش نمونه­گیری در پژوهش حاضر طبقه­ای تصادفی متناسب با تعداد دانشجویان در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری بود.  آنان به پرسشنامه­های خوش­بینی، تاب­آوری و بهزیستی روان­شناختی پاسخ دادند. پایایی و روایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی مورد تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با نرم­افزار ایموس استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که مدل ساختاری ارائه شده از برازش مطلوبی برخوردار است؛ تأثیر خوش­بینی (54/2=t) و تاب­آوری (54/2=t) بر بهزیستی روانشناختی مثبت و معنادار است. همچنین یافته­ها نشان می­دهد  که ضریب همبستگی خوش­بینی با تاب­آوری (50/0r=) و بهزیستی روانشناختی (48/0r=) در سطح 01/0 مثبت و معنادار است. نتیجه گیری: بهزیستی روانشناختی دانشجویان بر مبنای خوش بینی و تاب­آوری قابل پیش­بینی است.

Keywords:

خوش‌بینی , تاب‌آوری , بهزیستی روان‌شناختی , مدل ساختاری