بررسی اندرکنش رودخانه با آبخوان (مطالعه موردی: حوضه آبریز دریاچه نمک)

استان قم در زیرحوضه آبریز دریاچه نمک از حوضه آبریز مرکزی واقع شده است. میانگین بارندگی بلند مدت استان 151 میلیمتر، تبخیر سالانه 2900 میلی متر می باشد. از آنجا که مهمترین عامل اثر گذار بر آبخوان و تغذیه سفره های آب زیرزمینی، رودخانه ها هستند و مسائل و محدودیتهای به وجود آمده هیدرولوژیکی در سه دهه اخیر ناشی از خشکسالی در بالادست حوضه آبریز و قطع رواناب در دو رودخانه اناربار(قمرود) و قره چای به دلیل استقرار در ناحیه منتهی الیه این زیر حوضه ها، بیشترین آسیب را متحمل گردیده و سبب بروز شرایط خاص و بحرانی برای کشاورزان استان شده است این مهم سبب کاهش کیفیت و کمیت منابع آب زیرزمینی به جهت برداشت های بی رویه و عدم تغذیه مناسب سفره های زیرزمینی گردیده است. بنابراین موضوع آب و خشکسالی و عدم تخصیص دبی پایه رودخانه و متعاقب آن پیشروی کویر نمک و شور و غیرقابل بهره برداری شدن چاه های آب این حوضه آبریز بزرگترین چالش استان در بخش کشاورزی پایدار میباشد. نتایج مطالعه هیدروگراف واحد آب زیرزمینی نشان داد که در یک بازه 14ساله حدود 32 متر افت آبخوان صورت گرفته است و کیفیت منابع آب زیرزمینی نیز کم شده است زیرا به شدت از سال 74 با احداث سدهای 15خرداد و ساوه ورود آب به این استان کاهش یافته است.

Keywords:

حوضه آبریز , قمرود , قره چای , هیدرولوژیکی