سواد دانشگاهی در نظام آموزش عالی ایران: مطالعة موردی دانشکدة حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

این پژوهش کسب سواد دانشگاهی را از منظر سه مؤلفة بنیادی آن، یعنی «نگارش دانشگاهی»، «خوانش دانشگاهی»، و «تفکر انتقادی» از طریق «مطالعة موردی» بررسی می‌کند. بر همین اساس، این پژوهش در پارادایمی کیفی، به دنبال کسب شناخت از کیفیت‌های آموزش سواد دانشگاهی و ارتقای آن میان دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکدة منتخب است. از این رو، نگارندگان کوشیده‌اند اطلاعات لازم و شاخص‌های برسازندة سواد دانشگاهی را در وهلة نخست از طریق ادبیات موضوعی تحقیق، گردآوری و سپس از طریق پرسش‌نامه و مصاحبه با ده تن از استادان بررسی نمایند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که گرچه استادان دانشکده بر اغلبِ قابلیت‌های مرتبط با سواد دانشگاهی دانشجویان اتفاق نظر دارند، در عین حال، به تکالیف و وظایف مقرر که لازمة ارتقای حوزة محتوایی سواد دانشگاهی در میان دانشجویان است کمتر اختصاص می‌دهند و ارزیابی درستی در این باره از وضعیت دانشجویان خود ندارند. در نتیجه، در دانشکدة مورد مطالعه به مسئلة سواد دانشگاهی دانشجویان اهمیت چندانی داده نشده است و از همین رو دانشجویان جدیدالورود به دوره‌های کارشناسی، بازتاب کافی از استادان خود دریافت نمی‌کنند تا بر همان اساس به گفتمان دانشگاهی دست یابند.

Keywords:

سواد دانشگاهی , نگارش دانشگاهی , خوانش دانشگاهی , تفکر انتقادی