آزمون مدل نگرش به اوقات فراغت و تضاد کار اوقات فراغت با رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان

هدف کلی پژوهش حاضر آزمون مدل نگرش به اوقات فراغت و تضاد کار اوقات فراغت با رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود و از لحاظ هدف نیز جزء تحقیقات کاربردی محسوب می‌شود. جامعۀ آماری این تحقیق را تمام کارکنان وزارت ورزش و جوانان تشکیل داد که تعداد آن‌ها 890 نفر هست. حداقل نمونة آماری براساس فرمول کوکران 268 نفر و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. در این تحقیق از پرسشنامه‌های استاندارد تضاد مبتنی بر زمان با اوقات فراغت، تضاد مبتنی بر خستگی با اوقات فراغت، نگرش رفتاری اوقات فراغت و پرسشنامۀ محقق ساختۀ رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی استفاده شد. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که نگرش به اوقات فراغت بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر مثبت معنی‌داری دارد. هم‌چنین، تضاد مبتنی بر خستگی بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر منفی معنی‌داری دارد. علاوه بر این، هم‌چنین، تضاد مبتنی بر زمان بر رضایت از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی تاثیر معنی‌داری ندارد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود مدیران وزارت ورزش و جوانان به منظور بهبود رضایتمندی از اوقات فراغت با تاکید بر فعالیت بدنی برنامه‌های خانوادگی و از جمله پیاده‌روی، همایش دوچرخه‌سواری و... را برگزار نمایند.

Keywords:

تضاد کار اوقات فراغت , نگرش به اوقات فراغت , رضایت از اوقات فراغت , فعالیت بدنی