بررسی سطح ایمنی آزمایشگاه های دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمان با استفاده از چک لیست

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 401

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IHSC13_245

تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1400

Abstract:

زمینه و هدف : آزمایشگاه ها از جمله محیط های کاری مخاطره آمیز برای افراد بوده اند؛ که رعایت ایمني برای کاهشاین مخاطرات الزامي است. دلیل اصلي نیاز به ایمني در آزمایشگاها سالم و زنده ماندن است. اما دلایل دیگری مانندارزان تر بودن هزینه ی جبران خسارت، مسئولیت در برابر محیط زیست و جلوگیری از هدر رفتن مواد شیمیایي نیز حائزاهمیت است.هدف از این مطالعه بررسي سطح ایمني آزمایشگاه های دانشكده بهداشت دانشگاه علوم پزشكي کرمان و ارائه ی راهكارهایيجهت ارتقاء ایمني و کاهش مخاطرات مي باشد.مواد و روش ها : این مطالعه در ده آزمایشگاه مربوط به رشته های علوم تغذیه، بیولوژی وکنترل ناقلین بیماری ها، مهندسيبهداشت حرفه ای و محیط انجام شده است. اطلاعات لازم به وسیله ی چک لیست با روش مصاحبه گردآوری و با استفاده ازنرم افزار SPSS تحلیل آماری گردید و شاخص های آموزش ایمني به کارکنان آزمایشگاه، ایمني محیط آزمایشگاه و ایمني حریق آزمایشگاه مورد بررسي قرار گرفت.نتایج: بر اساس این آمار شاخص آموزش ایمني به کارکنان با نمره ی میانگین و انحراف معیار 5/83±85/71 از سطح قابلقبول برخوردار است. و از نظرشاخص ایمني محیط آزمایشگاه نیز با نمره میانگین و انحراف معیار 8/48±50 در سطح متوسطبوده و از ایمني مطلوبي برخوردار نیستند. همچنین نمره میانگین و انحراف معیارشاخص ایمني در برابر حریق 2/77±23/61به دست آمده است، که نشان میدهد در این زمینه بسیارضعیف عمل شده است.نتیجه گیری: در این راستا با بررسي های صورت گرفته برای رسیدن به سطح ایمني قابل قبول در این آزمایشگاه هابایدبا پیاده کردن روش های نوین مدیریتي در بحث ایمني آزمایشگاه ها در جهت ارتقای سطح آن در بخش های مختلفآزمایشگاها اقدام نمود.

Authors

مینا پاس

دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه آموزشی مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مهرناز ترابی پاریزی

دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه آموزشی مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مرجان پورمیرزایی

دانشجوی کارشناسی رشته مهندسی بهداشت حرفه ای، گروه آموزشی مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمان