بیماران سرطانی به دلیل شرایط خاصی که دارند نیازمند دریافت خدماتی تخصصی تری نسبت به افراد عادی و سالم هستند.اما بسیاری از مبتلایان به این بیماری ها به خاطر عدم فضا های خدماتی و درمانی مناسب دچار انزوا می شوند. مراکز درمانی و توانبخشی یکی از پیچیده ترین عملکردها در طراحی معماری به شمار می رود و در کنار هم قرار گرفتن با عملکرد های اقامتی ، آموزشی بیماران (سرطانی) سختی و پیچیدگی این عملکرد را بیش تر ازگذشته می کند استفاده از
طبیعت در مراکز درمانی بعنوان رهیافتی جهت کاهش تنش های محیطی و ارتقا کیفیت محیط مورد توجه و تحقیق پژوهشگران بسیاری قرارگرفته است. یافته های مبین این مطلب است که استفاده از فضای سبز و ایجاد امکان دسترسی کاربران مراکز درمانی به
طبیعت میتواند محیطی آرامش بخش مهیا سازد و همچنین در روند بهبودی بیماران موثر واقع شود. فضاهای سبز هم در روند بهبودی بیماران تأثیر دارد. مشاهده درختان، دوره بهبود بیمار را تسریع میکند و مدت بستری، درد و استرس بیمار را کاهش میدهد. فضای سبز نمیتواند پای شکسته یا سرطان را معالجه کند، اما میتواند با کاهش دادن استرس به بدن کمک کند که در وضعیت تعادل قرار گیرد؛ به بیمار کمک کند قوای درونی خود را برای بهبود به کار گیرد؛ به بیمار کمک کند شرایط بیماری لاعلاج را بپذیرد؛ محیطی را فراهم کند که کادر درمانی بتواند کمک بهتری به درمان فیزیکی بیمار کند؛ استرس کاری کادر درمانی را کاهش دهد؛ محیطی آرام دور از فضای داخل بیمارستان برای ملاقات کنندگان فراهم کنداهداف اساسی از انجام پژوهش: بررسی برای دست یابی به معماری هماهنگ با عملکرد های مختلف با محیط؛سازماندهی و طراحی مجموعه با توان پاسخگویی به نیاز بیماران؛روش پژوهشی که در این تحقیق از آن بهره مندیم روش کیفی میباشد. برای طراحی فضای توانبخشی ، بازپروری با توجه به نیاز ها و استاندارد های ممکن فضایی را طراحی کنیم که علاوه بر فراهم ساختن بخش های درمانی و آموزشی و مشاوره به فکر گذران وقت و اینکه محیطی ساخته شود تا روحیه و شادابی بیماران و همراهان ان را فراهم می سازد.