از ویژگی های مناطق خشک و نیمه خشک علاوه بر کمبود و نقصان بارندگی، نزول بارش هایی با شدت نسبتا زیاد و مدت کوتاه است که این حالت در اکثر مواقع منجر به وقوع سیلاب های حجیمی می شود. یه علت ناگهانی بودن و نیز کوتاه بودن تداوم جریان این گونه سیل ها نه تنها در اکثر موارد نمی توان از آن ها استفاده کرد و به راحتی از دسترس خارج می گردند، بلکه در بسیاری از موارد به خطری جدی تبدیل می شوند. تغذیه مصنوعی و بهره برداری بهینه از آب باران، از روش های مدیریت، حفظ و افزایش منابع آب و نیز کاهش خطرات ناشی از سیل به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک است. استحصال و جمع آوری آب باران یکی از مهم ترین روش های تامین و
مدیریت منابع آب است که از دیرباز در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار می گرفته است. ایران نیز در این زمینه و در گذشته دور، پیشگام بوده است که امروزه به طور شایسته، مورد توجه قرار نگرفته است. ضرورت دارد که استحصال و جمع آوری آب باران در نواحی مختلف کشور مورد توجه ویژه قرار گیرد و حداکثر تلاش مسوولان و متولیان مدیریت منابع و مصرف آب کشور در خصوص فرهنگ سازی و تشویق تمامی مردم در درک این موضوع و کسب آگاهی، دانش و چگونگی بهره برداری از این منابع مبذول شود.