ارزیابی تغییرات شاخص های بارش ایران در دهه های آینده با استفاده از سناریوهای تغییر اقلیم

بارش مهم ترین پارامتر اقلیمی در تعیین نوع اقلیم یک منطقه است. عناصر اقلیمی به ویژه منابع میزان بارش به صورت معنی داری در مناطق مختلف تفاوت دارد. برای پیش نگری تغییرات اقلیم در آینده از مدل های اقلیم جهانی یا مدل های چرخش عمومی استفاده می گردد. این تحقیق با هدف ارزیابی تغییرات بارش کشور در دهه های آینده از مدل CanESM2 از سری مدل های اقلیمی CMIP5 تحت سناریوهای اقلیمی RCP4.5 و RCP8.5 در 44 ایستگاه کشور مورد بررسی قرار گرفت. میزان بارش طی سه دوره آینده نزدیک 2049-2020 آینده میانی 2079-2050 و آینده دوره 2099-2080 با استفاده از داده های ریز مقیاس شده مدل برای ایستگاه های مورد مطالعه دانلود شد. سپس داده های شاخص های حدی بارش (شدت بارش روزانه، تعداد روزهای خشک متوالی و تعداد روزهای مرطوب متوالی) در محیط نرم افزار RCLIMDEXبرای ایران بدست آمد. در ادامه براساس داده های بدست آمده، نقشه پهنه بندی ناهنجاری هرکدام از شاخص ها در محیط Arc GIS تهیه شد. نتایج پهنه بندی نشان داد که تعداد روزهای مرطوب متوالی در مناطق غرب و شمال غرب کشور در آینده دارای بیشترین ناهنجاری مثبت خوداهد بود. برعکس از نظر تعداد روزهای خشک متوالی، مناطق نیمه شرقی کشور دارای بیشترین ناهنجاری مثبت خواهد بود. شدت بارش روزانه در مناطق ساحلی دریای خزر، خلیج فارس ودریای عمان از بیشترین مقادیر ناهنجاری منفی برخوردار هستند. نتایج نشان داد با توجه به وضعیت شاخص های بارش،مدیریت منابع اب و مصرف بهینه اب در بخش شرب، صنعتت و کشاورزی در دهه های آتی نقش مهمی در کاهش خسارت های احتمالی خواهد داشت.

ارزیابی تغییرات شاخص های بارش ایران در دهه های آینده با استفاده از سناریوهای تغییر اقلیم Keywords:

بارش , تغییر اقلیم , ناهنجاری , سناریوی RCP8.5 , RCP4.5 , مدل CanESM2 مدل هایی CMIP5