پیکرگردانی در منظومه‌های فارسی حماسة رامایانا

رامایانا، کهن ­ترین حماسة هندی است که آن را والمیکی به زبان سنسکریت بین قرون 5 تا 3 قبل از میلاد سروده و بعدها به‌صورت منظوم و منثور به زبان فارسی برگردانده شده است. پدیدة پیکرگردانی از مهم‌ترین ویژگی­ های اساطیر کهن است که جلوه ­های آن در نسخه ­های چهارگانة رامایانا به‌وفور یافت می­شود و کاربرد مظاهر پیکرگردانی و توجه مترجمان، در بازآفرینی بن­مایه ­های پیکرگردانی در ترجمه ­های رامایانا نیازمند بررسی و واکاوی است. در این پژوهش، جلوه­های پیکرگردانی ازجمله پیکرگردانی­ های خدایان به انسان، کائنات به انسان و حیوان، ایزدان و روحانیون، تغییر ظاهر، مسخ شدن، حیوانات شگفت ­انگیز و اساطیری، تغییر اندازه، طلسم و جادو، جاودانگی، جوانی و روئین ­تنی بررسی شده است. در این میان، شباهت محتوای حکایات منظومة گردهرداس و سپس نرگسستان با حماسة منثور نیز نموده خواهد شد. در این پژوهش که به روش کتابخانه­ای انجام می­گیرد، ابتدا مقدماتی دربارة پیکرگردانی مطرح می­شود، سپس جلوه­های این گونة اساطیری از درون آثار مذکور استخراج و بررسی می­گردد.

Keywords:

کلید واژه ها: حماسه های فارسی رامایانا , پیکرگردانی , اسطوره