بازیابی حجم مفید مخازن سدها به روش فلاشینگ همراه با تحلیل نرم افزاری معیارهای موثر حین بهره برداری

مساله بررسی رسوبات انباشته شده در مخازن سدها و بازیابی حجم مفید آنهـا بـه واسـطه تـامین بیشتر نیاز آبی کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار اسـت . امـروزه در دنیـا در حـدود ٤٠٠٠٠ سـد بـزرگ و کوچک برای مصارف گوناگون ساخته شده و برای جبران حجم از دست رفته آنها بواسـطه رسـوبگذاری بایـد سالیانه ٣٠٠ الی ٤٠٠ سد جدید احداث شود [1]. تکنیک ها ی مختلفی از جمله آبخیز داری , احداث سدهای کوتاه در بالا دست , لایر وبی , فلاشینگ و . . . جهت بازیابی حجم مفید سدها وجود دارد . گرچه انتخاب هر یک از این روشـها مسـتقیما بسـتگی بـه درک عمیق از ارتباط نرخ رسوبگذاری و خصوصیات حوضه , مشخصات هیـدرولوژیکی منطقـه , کـاربری مخـزن , امکان پذیری هریک از روشهای کاهش یا تخلیه رسوبات و هزینه های اقتصادی دارد اما انتخاب هر یـک از این گزینه ها از جمله مهمترین مسائلی است که در طی مراحل طراحی هر سد باید به طـور مجـزا مـورد توجه ویژه قرارگیرد . فلاشینگ به عنوان یکی از مهمترین وارزان ترین روشهای بازیابی حجم از دست رفته مخازن نقش مهمی در تخلیه رسوبات از مخازن دنیا ایفا نموده اسـت . لـذا در ایـن مقالـه ضـمن بررسـی خصوصـیات هیـدرولیکی و معیارهای موفقیت این روش با آنالیز نتایج حاصل از برنامه کامپیوتری RESCON(RESERVOIR CONSERVATION) به تحلیل معیار های تجربی عملیات فلاشینگ و تاثیر آن در مـدیریت بهـره برداری از یک سد فرضی خواهیم پرداخت . برنامه RESCON درسـال ٢٠٠٣ در ایـالات متحـده بـر اسـاس مطالعـات منتشـر شـده توسـط موسسـه Wallingfordانگلستان (1996)تهیه شده است