تعیین تاثیر برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی به افزایش اعتماد به شغل کارکنان شهرداری منطقه 14 تهران

در دنيای امروزی سازمان ها به منظور شناسایی تحولات محيطی و کسب موفقيت در ميدان رقابت، باید از نوعی برنامه ریزی بهره گيرند که آینده نگر و محيط گرا باشد. به علت اهميت نيروی انسانی در سازمان، نيازمند یک نوع برنامه ریزی هستيم که با بررسی محيط خارجی و داخلی سازمان، استراتژی های منابع انسانی مناسب را شناسایی و آن را با توجه به چشم انداز، مأموریت، اهداف بلندمدت و استراتژی سازمانی هماهنگ نماید تا باعث به وجود برنامه یا سند استراتژیک منابع انسانی برای سازمان شود. از آنجا که اگر نيروی انسانی شاغل در سازمانها مورد توجه قرار گيرند، نقشمهم و حساسی را در ایجاد مزیت رقابتی ایفا خواهند نمود، باید بدنبال راهکارهایی برای افزایش توانمندسازی آنان برآیيم. برای افزایش توانمند سازی کارکنان تکنيک های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی می باشد. با این وجود، نياز به بررسی دقيق در این زمينه احساس می شود. در این پژوهش با استفاده از روش تحليلی و توصيفی به بررسی تعيين تاثير برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی به افزایش اعتماد به شغل کارکنان پرداختيم، نتایج تحقيق نشان داد که همبستگی قوی ميان «برنامه ریزی استراتژیک منابع انسانی» «افزایش اعتماد به شغل کارکنان» بود.

Keywords:

برنامه ریزی استراتژیک , منابع انسانی , اعتماد به شغل , کارکنان شهرداری