شناخت محیطی با بهره گیری از اصول شهرسازی طبیعت گرا در راستای ارتقاء کیفیت فضاهای شهری از بعد روانشناسی محیط

شناخت محیطی مربوط به این امر می شود که ما چگونه اطلاعات راجع به محیط فیزیکی اطرافمان راتهیه، آماده، ذخیره و فراهم می نماییم. این مقوله شامل شناخت فضایی، که به ما در جهت یابی درمحیط، کمک می کند و شناخت غیر فضایی، که دربرگیرندهُ خاطرات و مدل های ذهنی است، می باشد. مابا استفاده از ساده سازی، پیرایه گیری و حذفیات متوجه می شویم که مردم محیط پیرامون خود راچگونه می بینند و چه المانهایی برایشان مهم است. برخی روش ها به ما می آموزد که لازم نیست تماماطلاعات را مانند یک نقشه به خاطر بسپاریم. بجای آن می توانیم یاد بگیریم که اطلاعات را برحسبنیاز خود و به گونه ای خلاصه در ذهن خود نگه داریم. ما ممکن است اطلاعات را ساده کنیم، تغییردهیم و یا حذف کنیم ولی تمام این کارها در راستای برآوردن نیازهای شخصی ما انجام می گردد. بحثدرباره باور " جزمیت شهرسازی " ریشه های آن و عواقب پیروی از این باور، بخش عمده ای از ادبیاتروانشناسی محیط را تشکیل می دهد. پیمایش آنها، جای دیگری را طلب می کند . آنچه در این مختصرقابل ذکر است اینست که برای فرار از دام جزمیت شهری باید میان محیط بالقوه یعنی محیطی که درذهن معمار وجود داشته و با آرمانهای او آمیخته است و محیط بالفعل یعنی محیطی که در عمل ساختهشده و مورد بهره برداری مردم قرار می گیرد تفاوت قائل شد. هر محیط بالقوه قابلیت تبدیل به محیطبالفعل را نخواهد داشت، مگر اینکه برای شرایط فرهنگی – اجتماعی آن نیز برنامه ریزی شود . این مقالهبه روشی کیفی توصیفی پس از ارائه تعریف طبیعت گرایی و روانشناسی محیط به ارتباط میان این ونحوه بهره گیری از فضاهای شهری می پردازد که بدون تردید تاثیر بسزایی در پیشبرد اهداف شهریخواهد داشت.

Keywords:

شهرسازی طبیعت گرا , روانشناسی محیطی , فضاهای شهری , طراحی