نقش مدیریت شهری در تحقق حکمروایی خوب در بافتهای ناکارآمد میانی(مطالعه موردی : منطقه ثامن مشهد)

مقاله حاضـــر با هدف ارزیابی نقش مدیریت شـــهری در مؤلفه های تأثیرگذار بر تحقق حکمروایی خوب در بافتهای ناکارآمد میانی منطقه ثامن مشهد، انجام شده است. به همین منظور با تدوین شاخصهای حکمروایی خوب شهری، به آزمون و ارزیابی آنها در منطقه اقدام شده است. پس از آن به منظور دستیابی به اهداف، از روش توصیفی – تحلیلی و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش SPSS و با پر کردن تعداد 374 پر سشنامه، به تحلیل توصیفی و استنباطی آنها از طریق رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون و با ا ستفاده از آزمون ANOVA پرداخته شده است. سپس به منظور دستیابی به وضعیت فعلی منطقه ثامن مشهد به تدوین جدول سوات پرداختیم و با اســتفاده از جدول تحلیل ماتریس ســوات به مؤثرترین راهبردهای مورد اســتفاده دســت یافتیم و با بهره گیری از روش QSPM به اولویتبندی راهبردهای برتر پرداختیم و در نهایت به ارائه راهکار و نتیجه گیری نهایی رسیدیم. شیوه های مطالعاتی این تحقیق، شیوه پر سشنامه و مصاحبه ا ست. ابزار و روشهای گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای – ا سنادی و میدانی میبا شد که با مراجعه به منابع گوناگون، اطلاعات جمع آوری گردیده اســت. نتایج به دســت آمده از طریق تحلیل پرســشــنامه ها نشــان میدهد که معیارهای مشارکت، عدالت محوری و قانونمندی، تأثیرگذاری بیشتری بر تحقق حکمروایی خوب شهری در بافتهای ناکارآمد میانی منطقه ثامن مشهد دارند و همچنین نتایج به د ست آمده از روش SWOT و QSPM این ا ست که حکمروایی خوب شهری در منطقه ثامن شهر مشهد از وضعیت نامطلوبی برخوردار است و مهمترین راهبردها برای ارتقاء مولفه های تأثیرگذار بر این منطقه، راهبردی مبتنی بر ارتقاء سرمایه اجتماعی از طریق افزایش مشارکت مردمی میباشد.

Keywords:

مدیریت شهری , حکمروایی خوب شهری , مشارکت , بافت ناکارآمد , منطقه ثامن مشهد