حل مسئلۀ تخصیص ایستگاه‌های آتش‌نشانی منطقۀ 22 تهران با استفاده از یک رویکرد ترکیبی در محیط سیستم اطلاعات مکانی

توسعۀ ناهمگون شهری و عدم پیش­بینی صحیح در زمینه توسعۀ شهرها مشکلات متعددی را در شهرها ایجاد می­کندف از جملۀ این مشکلات، کمبود تسهیلات شهری و نامناسب بودن مکان قرارگیری تسهیلات مانند بیمارستان، ایستگاه آتش­نشانی و ... جهت خدمات­رسانی به مردم است. در این میان منطقه 22 شهر تهران که بزرگ­­ترین قطعۀ پایتخت محسوب می­شود، در سال­های اخیر شاهد رشدی فزاینده بوده است. این منطقه که دربردارندۀ برج­ها و ساختمان­های بلندمرتبه است و جمعیت زیادی را در خود جای داده است، نیازمند توجه بیشتری از لحاظ نحوۀ خدمات­رسانی تسهیلات اورژانسی و از آن­جمله ایستگاههای آتش­نشانی می­باشد. با توجه به­ این­که ایستگاههای آتش­نشانی جهت خدمات­رسانی بهینه باید در زمانی کمتر از 5 دقیقه به محل حادثه برسند، هدف این پژوهش کمینه کردن زمان رسیدن ماشین­های آتش­نشانی به محل حادثه و بررسی وضعیت تخصیص یا تعداد مردمی است که می­توانند از خدمات بهره­مند شوند. جهت حل این مسئله از رویکرد ترکیبی مدل میانه تخصیص برداری که رویکردی کاملا نو در زمینه مکانیابی و تخصیص است در محیط سیستم اطلاعات مکانی استفاده می­شود. از آنجایی­که مسائل تخصیص در زمرۀ مسائل سخت قرار دارند، از الگوریتم جستجوی ممنوعه جهت حل مسئله استفاده گردید. پس از انجام آنالیز حساسیت و تنظیم بهترین پارامترها برای الگوریتم جستجوی ممنوعه، مدل تخصیص­برداری در منطقۀ 22 اجرا شد. نتایج پژوهش نشان داد که 7 ایستگاه موجود قادر نیستند در کمتر از 5 دقیقه به تمام جمعیت منطقه خدمات­رسانی کنند و 28040 نفر بدون دسترسی به خدمات باقی خواهند ماند. در نتیجه لازم است که حداقل 2 ایستگاه دیگر نیز جهت خدمات­رسانی بهینه در منطقه ایجاد شود؛ همچنین با وجود دشوار بودن مدل میانه تخصیص برداری مشخص شد که این الگوریتم قادر است در حل مسائل با سایز متوسط جواب­های راضی کننده­ای را در مدت زمان کوتاهی فراهم کند.

حل مسئلۀ تخصیص ایستگاه‌های آتش‌نشانی منطقۀ 22 تهران با استفاده از یک رویکرد ترکیبی در محیط سیستم اطلاعات مکانی Keywords:

ایستگاه آتش‌نشانی , الگوریتم جستجوی ممنوعه , مدل میانه تخصیص برداری , منطقۀ 22 تهران