حملات شیمیایی از طریق منافذ
بتن به فولاد درون آن نفوذ می کند که باعث خوردگی ، ترک و در نهایت شکست
بتن می شود . منافذ و واکنش های شیمیایی
بتن درمقیاس نانو صورت می گیرد ، لذا نانو ساختار
بتن ، شایسته توجه بیشتری است تا بتوانیم بتنی با نانو ساختارمتراکم ، حداقل اندازه و مقدار منافذ بسازیم که بر دوام
بتن نیزتاثیر گذار باشد. اخیراً نانو تکنولوژی برای کاهش
نفوذپذیری و
تراوش بتن کاربرد داشته است و مورد توجه محققین زیادی قرار گرفته است. سوالات تحقیق: در این تحقیق به دنبال بررسی میزان تأثیر استفاده از هر یک از
نانو ذرات به تنهایی در
بتن ، ترکیب
نانو سیلیس + سیلیکافیوم در
بتن و ترکیب
نانو سیلیس + سیلیکا فیوم +
سیلیکون در
بتن ، بر
مقاومت فشاری و نفوذ پذیری و
تراوش بتن هستیم و اینکه چه درصد اختلاطی می تواند درصد اختلاط بهینه باشد . روش تحقیق: در این مقاله به بررسی تحقیقات و آزمایش های انجام شده بر روی
بتن های دارای
نانو ذرات که به صورت تنها و ترکیبی با درصد های مختلف و با عیار سیمان و نسبت های آب به سیمان مختلف ،که در نمونه های مکعبی ساخته شده و تحت آزمایش های
مقاومت فشاری ،
نفوذپذیری و میزان
تراوش قرار گرفته و با
بتن معمولی مقایسه شده ، پرداخته شده است. نتیجه گیری : نتایج تحقیق نشان می دهد
بتن دارای
نانو سیلیس ، بالاترین
مقاومت فشاری و
بتن دارای سیلیکا فیوم کمترین مقدار نفوذ پذیری را دارد ، اگر چه
بتن دارای نانو سیلیستنها ، عملکرد بهتری نسبت به
بتن معمولی و
بتن دارای سیلیکا فیوم تنها دارد ، اما ترکیب
نانو سیلیس و سیلیکا فیوم در
بتن ، با درصد بهینه ، نسبت به حالتی که به تنهایی در
بتن مصرف می شوند ، عملکرد بهتری دارد و اگر به این ترکیب ،
سیلیکون هم اضافه شود ، با توجه به خاصیت چرب مانند و آبگریزی
سیلیکون و ریز ساختار یکنواخت و متراکم
نانو سیلیس و ذرات میکروسکوپی و چسبنده سیلیکافیوم ، می توان اندازه و مقدار منافذ داخل
بتن و نیروی مویینیگی را کاهش داده و بتنی با
مقاومت فشاری بالا و
نفوذپذیری و
تراوش پایین ساخت