مقایسه اثربخشی روش های تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روشهای تدریس همیاری و فراشناخت بر باورهای انگیزشی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه منطقه لوداب انجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دروه دوم متوسطه منطقه لوداب در سال تحصیلی 1398-1399 بودند. که از بین آنان تعداد 60 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه باورهای انگیزشی پینتریچ و دیگروت (1990) بود که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که روشهای مداخله بر متغیر باورهای انگیزشی مؤثر بودند (P>0/01) و آموزش روش تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیرهای نام برده شده مربوط به دانش آموزان نداشته اند. همچنین در ارتباط با مقایسه تأثیر روشهای مداخله بر مؤلفه های باورهای انگیزشی نتایج نشان داد، آموزش روشهای تدریس همیاری و فراشناخت تفاوتی در تأثیرگذاری بر متغیرهای خودکارآمدی، جهت گیری هدف، نداشته اند و هر دو گروه در مقایسه با گروه کنترل تأثیر بسزایی بر افزایش نمرات مؤلفه های مذکور داشته اند .(p<0/05) اما در عین حال مشخص شد روش تدریس فراشناخت تأثیرگذاری بیشتری نسبت به روش تدریس همیاری بر متغیر ارزشگذاری درونی داشته است (p<0/01)، و روش تدریس همیاری در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری بر متغیر ارزش گذاری درونی نداشته است .(p> 0/05) و در نهایت آموزش روش تدریس همیاری تأثیرگذاری بیشتری نسبت به روش تدریس فراشناخت بر متغیر اضطراب امتحان داشته است (p<0/01)، و باعث کاهش نمره اضطراب امتحان در پسآزمون شده است. اما آموزش روش تدریس فراشناخت در مقایسه با گروه کنترل تأثیر معناداری بر متغیر اضطراب امتحان نداشته است .(p >0/05)

Keywords:

روش تدریس فراشناخت , روش تدریس همیاری , باورهای انگیزش