اثربخشی مهارت های زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان

یکی از راهکارهای ارتقای سلامت فردی و اجتماعی بویژه در شرایط بحران کرونا، آموزش مهارتهای زندگی می باشد. هدف این پژوهش اثربخشی مهارت های زندگی بر خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش برحسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون بود جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم متوسطه شهرستان بوکان بود. تعداد ۶۰ نفر نمونه به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گزینش شدند به منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه سازگاری اجتماعی بال و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی و انجام پذیرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات پیش آزمون در دو گروه تقریبا هم سطح هستند ولی در پس آزمون تفاوت هایی در بین گروه های گواه و آزمایش وجود دارد به طوری که نتایج تحلیل ها نشان می دهد که دوره آموزش مهارت های زندگی بر ارتقای خودکارآمدی و نیز ارتقای سازگاری اجتماعی در دانش آموزان اثر داشته است.

Keywords:

مهارت های زندگی , خودکارآمدی , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان