بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر نشاط ذهنی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر نشاط ذهنی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر، از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان رشته علوم انسانی (سال سوم دوره دوم متوسطه، پایه تحصیلی دوازدهم) منطقه یک شهر تهران در سال 1399، به تعداد 1131 بود. از بین جامعه آماری براساس جدول مورگان و روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 285 نفر به عنوان نمونه مرحله اول انتخاب می شوند، سپس با استفاده از پرسشنامه نشاط ذهنی و سرزندگی تحصیلی برای همه آنها آزمون غربالگری اجرا می شود. و با توجه به نقطه برش تعیین شده از میان افراد واجد شرایط 30 نفر به طور تصادفی انتخاب ساده انتخاب می شوند و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین می شوند (هرگروه 15 نفر)، سپس به طور تصادفی یک گروه به عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته می شود. ابزارگرد آوری دادها، پرسشنامه نشاط ذهنی دسی و رایان و پرسشنامه سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده بود. در پژوهش حاضر جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، کجی وکشیدگی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغییری و اندازه اثر) با نرم افزار آماری spss نسخه 26 استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که، روان درمانی مثبت گرا بر نشاط ذهنی و سرزندگی تحصیلی در دانش آموزان تأثیر مثبت داشت.

Keywords:

روان درمانی مثبت گرا , نشاط ذهنی , سرزندگی تحصیلی , دانش آموزان.