بررسی استعاره های جهتی در کتاب ای شمع ها بسوزید معینی کرمانشاهی بر اساس نظریه زبان شناسی شناختی

استعاره یکی از مباحث بنیادین در رویکرد زبان شناسی شناختی محسوب می شود. از آنجا که پژوهش ها در زمینة استعاره از دیدگاه زبان شناسی شناختی در حوزة ادبیات فارسی معدود است، پژوهشگر بر آن شد که استعاره های مفهومی را در کتاب ا شمع ها بسوزید معینی کرمانشاهی مورد بررسی قرا دهد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی استعارة مفهومی و به طور اخص استعارة جهتی بر اساس دیدگاه لیکاف و جانسون (1980) می باشد. برای نیل به این مقصود، تمامی غزلیات این کتاب مورد بررسی قرار گرفت و 202 مورد استعارة مفهومی یافت شد که 50 مورد آن مربوط به استعاره های جهتی بود که با سمت گیری های فضایی مانند: دور، نزدیک، برون، درون، سر و کنج مشخص شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که استعاره های جهتی 24/76 درصد از کل استعاره های مفهومی را به خود اختصاص دادند. مطالعات دقیق تر نشان می دهد که معینی به ترتیب بیشترین میزان فراوانی، از اسم نگاشت های سر، کنج، برون، دور، درون و نزدیک استفاده کرده است.

Keywords:

زبانشناسی شناختی , استعاره مفهومی , استعاره جهتی , نگاشت , رحیم معینی کرمانشاهی