بررسی رابطه خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه کردستان

انگیزش پیشرفت به عنوان عامل مهمی در پیشرفت تحصیلی شناخته شده است که شواهد بسیاری پیرامون اثرگذاری آن برعملکردتحصیلی وجود دارد. همچنین خودکارآمدی به عنوان عاملی اساسی در بهکارگیری راهبردهای مناسب جهت حلمسأله و دستیابی بهاهداف مختلف از جمله موفقیت تحصیلی شناخته می شود. به همین منظور برای بررسی میزان و رابطه خودکارآمدی و انگیزش پیشرفتدانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه کردستان در سال تحصیلی 96-1395 با استفاده از جدول مورگان 245 نفر (دختر و پسر) از 6دانشکده به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از جمع آوری اطلاعات به کمک پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه انگیزش هرمنس،دریافت شد که وضعیت خودکارآمدی عمومی دانشجویان به طور معناداری پایینتر از متوسط است و همچنین میزان انگیزش پیشرفت درنمونه آماری این تحقیق نیز به طور معناداری پایین تر از میانگین است. درنهایت میتوان گفت که خودکارآمدی عمومی، پیش بینی کنندهمعنادار انگیزش پیشرفت است و در میان ابعاد خودکارآمدی، بُعد "آغازگری رفتار" بیشترین همبستگی را با انگیزش پیشرفت دارد.خودکارآمدی دانشجویان پسر به طور معناداری از دختران کمتر است و در کل دانشجویان دانشکده کشاورزی خودکارآمدی بالاتری ازدانشجویان دانشکده های علوم انسانی و مهندسی دارند و دانشجویان دانشکده ادبیات و زبانهای خارجه نیز خودکارآمدی بالاتری بهنسبت دانشکده مهندسی از خود نشان دادند. در مورد انگیزش پیشرفت تفاوت معناداری بین دختران و پسران و نیز میان دانشکده هایمختلف مشاهده نشد.

Keywords:

خودکارآمدی , انگیزش پیشرفت , دانشجویان تحصیلات تکمیلی , دانشگاه کردستان