ارزیابی شاخص های کیفی پساب واحدهای نمک زدایی مستقر در سواحل جنوبی کشور (مطالعه موردی: جزیره کیش و استان هرمزگان)

نمک زدایی آب دریا به عنوان یکی از راهکارهای مؤثر و عملی برای کاهش کسری بودجه آب شیرین در زمان حال و آینده در نظر گرفته شده است.کشور ایرا ن نیز با توجه به اقلیم ، جمعیت بالا، خطوط ساحلی گسترده د ر حاشیه خلی جفارس و دریای عمان و استقرار پروژه های گسترده صنعتیدر بخش جنوبی کشور، از این قضیه مستثنا نبوده و استقرار واحدها ی نمک زدایی در حاشیه ساحلی جنوبی کشور رو به افزایش گذاشته است. امایکی از چالش های بزرگ سامانه های نمکزدایی آب، دفع پساب آنها می باشد که در اغلب واحدهای نم کزدایی در این منطقه به روش متعارف یعنیتخلیه به دریا صورت می گیرد که می تواند آسیب های جبران ناپذیری را متوجه زیست بوم خلی جفارس نماید. تخمین زده شده است از مقدار کل پسابشور تولیدی حاصل از واحدهای نمک زدایی در ایران حدود 98 درصد آن متعلق به واحدهای جنوبی کشور و مابقی مربوط به واحدهای درون سرزمینیو شمال ایران است. ازای نرو بررسی زیست محیطی زیستگاه های ساحل جنوبی، آسیب شناسی و چالش های محیط زیست دریایی به واسطه تخلیه وورود پساب شور پیش از پیش احساس می شود. در این مطالعه ظرفیت، نوع فرایند نمک زدایی و چگونگی تخلیه پساب و آبگیری و همچنین کیفیتپساب حاصله از واحدهای نم کزدایی در دو منطقه هرمزگان و کیش موردبررسی قرار گرفته است.

Keywords:

آب شیرین کن , پساب شور , کیفیت , MED , RO هرمزگان , کیش