نقش مسئولیت دولت در قبال سلامت شهروندان

حق بر سلامت در نظامهای حقوقی و بین المللی حقوق بشر از اهمیت بالایی برخوردار است. در منابع داخلی حقوق ایران اعم از اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، سند چشم انداز توسعه، قانون تشکیل وزارت بهداشت و درمان، قانون مدیریت خدمات کشوری، منشور حقوق شهروندی، در منابع بین المللی و نظامهای حقوقی مترقی دنیا نظیر، اساسنامه سازمان جهانی بهداشت، بند ۲ ماده ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقین حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و حقوق سیاسی و مدنی و اسناد حقوق بشر منطقه ای، برخورداری از حق بر سلامتی یکی از حقوق بنیادین بشر محسوب می شود. بهداشت و درمان و سلامت روح و روان و حق برخورداری از زندگی سالم، از حقوق مسلم شهروندی محسوب میشود به نحوی که از شاخصه های اصلی جامعه ایده آل، داشتن وضعیت بهداشت و درمان و سلامت مطلوب است. با توجه به مسئولیت دولت در تامین بهداشت عمومی و رفع نیازهای درمانی ملت مطابق میثاق ملت و دولت (قانون اساسی) و توافقات و تعهدات بین المللی دولت در مقابل سازمانهای بین المللی و دقت در اینکه پذیرش مسئولیت دولت یکی از چالش های مهم در حوزه دولت است که علیرغم گذر از دوران مصونیت مطلق دولت و پذیرش مسوولیت مدنی برای دولتها در نظام بین المللی و داخلی و خلاهای موجود و عدم شفافیت و ادعا دولت در عدم قبول مسئولیت به علت اعمال حاکمیت و جایگاه مهم حقوق مدنی و سیاسی در گفتمان حقوق بشر سازمان ملل متحد و مقررات آن به عنوان (اصول آمره جهان شمول) آمده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مسئولیت دولت در قبال سلامت شهروندان خواهد پرداخت.