افزایش تاب آوری تأسیسات آبرسانی در برابر تهدید سیل

تاب آوری در واقع توانایی یک سیستم در تحمل تنش های وارده به آن و کارا ماندن و همچنین بازگشت به سطح کارایی موردنظر می باشد. تاب آوری دارای جنبه های مختلفی است و از دیدگاه های متفاوتی قابل بررسی می باشد از طرف دیگر وقوع مکرر سیل مساله مهمی است که می تواند خسارات مالی و جانی فراوانی به جوامع تحمیل نماید و تاب آوری و کارایی محیط را کاهش دهد. امروزه نگرش به مخاطرات طبیعی تغییرات چشمگیری داشته و دیدگاه غالب از تمرکز بر کاهش "آسیب پذیری" به افزا یش "تاب آوری" تغییر یافته است. تاب آوری تأسیسات آب در برابر سیل باعث به حداقل رساندن آسیب و بهبودی سریع از اختلالات وارد آمده به تأسیسات می گردد. پدیده مخرب جوی و اقلیمی سیل، 35 % مصایب طبیعی جهان را به خود اختصاص داده است و خسارات ناشی از آن در جهان سالانه بالغ بر میلیاردها دلار است. بالاترین خسارات تلفات انسانی در بین بلایای طبیعی به سیل نسبت داده شده است. سیستم های آبرسانی نقشی مهم و کلیدی را در حفاظت از سلامت و بهداشت جامعه و محیط زیست ایفا می-کنند. لذا هرگونه قطع و توقف در سرویس دهی سیستم آبرسانی، خواه ناشی از بحران های طبیعی و خواه ناشی از رخدادهای غیرطبیعی، می تواند تأثیرات بهداشتی زی اد و گسترده ای را در سطح جامعه به همراه داشته و باعث گسترش نارضایتی در سطح جامعه گردد. در این راستا، در این مقاله راهکارهای پیشگیرانه برای افزایش تاب آوری تاسیسات آبرسانی ارائه شده است.

Keywords:

تا بآوری , سیلاب , تأسیسات آبرسانی