فردگرایی، جمع گرایی و دینداری

در ادبیات جامعه  شناختی فردگرایی به عنوان مفهومی مدرن در مﻘابل جمع  گرایی جامعه سنتی قـرا    می گیرد .بازاندیشی در خصوص خویش و   عرصه  های مختلف زندگی از ویژگیهای بارز فـرد  گرایـی بـه   شمار  می  آید .در چنین شرایطی و در فﻘدان تایید دایمی اجتماعی،   گرایشها و جهت  گیریهای مختلف  از جمله  گرایشهای دینی هستند که خصلت قطعی خود را از دست داده و مورد بازاندیشیهای مکـرر     قرار می گیرند .این وضعیت خصوصا در بین اقشاری که بیشتر در معرض آگاهیهای مدرن قرار  دارنـد  رواج بیشتری پیدا می کند.  با پذیرش اولیه این پیش فـرض مﻘالـه حاضـر در صـدد مطالعـه چگـونگی وضـعیت ارزشـهای   فردگرایانه جمع  گرایانه در بین دانشجویان و رابطه آن با گرایشهای دینی و اشکال بازاندیشانه آن است.   بدین منظور با استفاده از سنجه دینداری استارک و گلارک و شا خص محﻘق ساخته بازاندیشـی  دینی و مﻘیاس جمع  گراییفردگرایـی تریانـدیس مشـخص شـد کـه علـی  رغـم تسـلط خصـلتهای   جمع  گرایانه،  گرایشهای فردگرایانه نیز به   همان شدت در بین این قشر موجود است  .این هـم  زیسـتی  از طریق دو روش پیمایش    ی و سازه    ای تایید شد   .همچنین در بین این گروه ابعاد اعتﻘـادی و تجربـی  دین نسبت به ابعاد دیگران از میزان پذیرش بیشتری برخوردار است.  رابطه بین شاخصها نشان داد که جمع   گرایی با همه ابعاد دینداری ارتباطی مثبت و معنادار دارد    اما مستﻘل از بازاندیشی در دین عمل می نماید .در مﻘابل فردگرایی با بعد تجربی دینداری و شاخص بازاندیشی در دین روابط قوی را نشان می دهد.

فردگرایی، جمع گرایی و دینداری Keywords:

جمع گرایی , فردگرایی , دینداری و گرایشهای دینی , بازاندیشی دینی