خواص رفتاری سختی، ظرفیت نهایی و شکلپذیری یک اتصال نیمه صلب جدید

سازههای فولادی باید از طریق اتصالات کارآمد با ظرفیتهای (اتلاف) انرژی مشخص بهمنظور مقاومت در برابر زلزله القا شده بهوسیله حرکتهای زمین متصل شوند. قبل از زلزلههای نورتریج (۱۹۹۴) و کوبه (۱۹۹۵) طراحان و همچنین آئیننامهها در آن زمان، تمایل به استفاده از اتصالات جوشی داشتند که برای نیروهای ناشی از (حالتهای) مختلف زلزله طراحی میشدند. مدلهای اتصالات نیم صلب اساسا، نشاندهنده روابط، نوع پیچشی- خمشی هستند. آنها منحنیهای سادهای هستند که شامل دادههای آزمایشگاهی قابلدسترس است و برای نشان دادن اثر اتصالات در قابهای فولادی استفاده میشوند. با این وجود، کمبود دانش در دادههای تجربی با پارامترهای مختلف، اجازه نمیدهد که محققان توابع پیچشی- خمشی را برای هر مجموعه و نوع اتصالات مختلف توصیف کنند. بهمنظور افزایش قدرت محاسباتی در دهه گذشته، برنامههای (روشهای) المان محدود برای بهدست آوردن نمودارهای (منحنیهای) خمش- پیچش که اثر غیرخطی در پاسخ اتصالات را بازتاب میدهند، استفاده شده است. با کمک روشهای اجزا محدود، اثر پارامترهای مختلف روی رفتار اتصالات میتواند بررسی شود. در این پژوهش چندین اتصال نیمه صلب رایج مدل شده، خواص رفتاری آن­ها بهصورت اجمالی بررسیشده و سپس با ارائه جزئیات مربوط به یک اتصال نیمه گیردار جدید، خواص رفتاری آن مانند سختی، ظرفیت نهایی و شکل­پذیری آن بررسی شده و با سایر اتصالات مدل شده مقایسه خواهد شد.

Keywords:

Semi-rigid Connection , Finite Element Method , Connection Hardness , Ultimate Capacity , اتصال نیمه صلب , روش المان محدود , سختی اتصال , ظرفیت نهایی , شکلپذیری