مقایسه تاثیر مداخلات مبتنی بر فعالیت حرکتی، مشارکت ورزشی، تبحر حرکتی و تعادل نوجوانان با اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه و هدف: هدف این تحقیق بررسی تاثیر ۸ هفته تمرینات گروه محور بر مهارتهای حرکتی درشت و انگیزه مشارکت ورزشی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی ۸-۱۰  ساله بود. روش شناسی:  ۳۰ کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند و گروه تجربی به مدت ۸ هفته در تمرینات ورزشی و بازی گروه محور شرکت نمودند. قبل و بعد از ۸ هفته، از هر دو گروه آزمون رشد حرکتی درشت الریخ که دارای دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شی می باشد، و پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی گرفته شد. نتایج: نتایج آزمون t  نمره های تفاوت نشان داد که انجام تمرینات ورزشی و بازی گروه محور، تاثیر معنی داری بر هر دو خرده مقیاس رشد حرکتی درشت  و انگیزه مشارکت ورزشی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی دارد. نتیجه گیری : به نظر می رسد تاکید بر گروه محور بودن تمرینات ورزشی و بازی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی، می تواند مهارت های حرکتی درشت آنان را ارتقا بخشده و انگیزه مشارکت ورزشی آنان را افزایش دهد.

Keywords:

کودکان , اختلال هماهنگی رشدی , مهارت حرکتی درشت , و انگیزه مشارکت ورزشی