مدل سازی ارتباط بین شدت آلودگی صوتی و سنجه های سیمای سرزمین ساختارهای شهری و پوشش گیاهی با استفاده از روش جنگل تصادفی (مطالعه موردی شهر اصفهان)

رشد جمعیت و همچنین افزایش مهاجرت به شهرها در دهههای گذشته باعث افزایش تراکم جمعیت و همچنین سطح شهرهای بزرگ شده است. آلودگی صوتی یکی از مشکلات محیطزیستی در کلان شهرها است که در ابعاد مختلف روانی و جسمی سلامتی انسان را به مخاطره میاندازد. متاسفانه این نوع از آلودگی نسبت به سایر آلودگیها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق مدلسازی ارتباط بین شدت آلودگی صوتی و سنجههای سیمای سرزمین ساختارهای شهری و پوشش گیاهی است. به این منظور، تعداد ۶۷ ایستگاه در نقاط مختلف شهر اصفهان انتخاب و شدت صوت در زمان اوج ترافیک (ساعات ۱۶ الی ۱۹) در طی فصل زمستان اندازهگیری شد. محل ایستگاههای نمونهبرداری از طریق یک روش سیستماتیک-تصادفی و با توجه به میزان ساخت و ساز، فضای سبز و تنوع ساختاری مشخص شد. ۲۷ حالت سیمای سرزمین بدست آمد که در هر کدام از حالتها، سه ایستگاه به صورت تصادفی انتخاب و نمونهبرداری در آن انجام شد. در بیشتر ایستگاهها میزان آلودگی صوتی بالاتر از حد مجاز بود (مسکونی ۵۵-۴۵، تجاری-مسکونی ۶۰-۵۰ دسیبل). از روش پیشرفته رگرسیونی جنگل تصادفی برای انجام تجزیه و تحلیل استفاده شد. با استفاده از این روش، تاثیرگذارترین سنجهها در بافرهای مختلف شناسایی و بیشترین فراوانی از بین سنجهها مربوط به سنجههای شاخص پراکندگی و مجاورت، میانگین فاصله فراکتالی، شاخص عدم انبوهی، شاخص همبستگی، شاخص میانگین توزیع شکل و میانگین فاصله اقلیدسی (FRAC_MN) بود. همچنین، بررسی شش سنجه اول در هر کدام از مدلهای بافری و طبقات کاربری نشان داد که در هرکدام از آنها، سنجههای متفاوتی دارای اهمیت بیشتری هستند. به دست آوردن سنجههای دارای اهمیت به طراحی لکههای شهری با کاربری مختلف و نحوه چیدمان کاربریها کمک میکند.

Keywords:

آلودگی صوتی , سنجه های سیمای سرزمین , مدلسازی , رگرسیون جنگل تصادفی