معناشناسی واژه «فتح» با تاکید بر سوره «الفتح»
Publish place: Ketabeghayyem، Vol: 10، Issue: 23
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 1,695
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KGY-10-23_001
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
Abstract:
تحلیل معنایی واژگان متن از راه دستیابی به دقایق معنا صورت میگیرد. این نگاه در قرآن به دلیل نقش آن در تامین سعادت بشر اهمیت مییابد. واژه «فتح» ۱۲ بار در قرآن آمده که بیشترین تکرار آن در سوره «فتح» است. پژوهش حاضر با روش معناشناسی به استخراج مفاهیم همنشین و جانشین و تبیین معنایی «فتح» در قرآن و سوره «الفتح» میپردازد. با بررسی روابط معنایی «فتح» روشن میشود که مهمترین همنشین «فتح» با رابطه مکملی لفظ جلاله «الله»، با رابطه اشتدادی واژه «نصر» و با رابطه تقابلی واژه «نصیب» است. در سوره «الفتح» نیز لفظ «فتح» بر محور همنشینی مکملی با «مبین»، «قریب»، «جعل» و «اثاب» و بر محور همنشینی اشتدادی با «غفران»، «هدایت»، «اتمام»، «نصر»، «سکینه» و «غنیمت» و بر محور جانشینی با «سلطان» در یک حوزه معنایی قرار میگیرد. ازاینرو، به غیر از معانی مختلف فتح در قرآن از قبیل باز نمودن، حل و فصل، حکم و قضاوت، آنجا که فتح به معنای گشایش و پیروزی آمده است، این مولفهها مد نظر است: پیروزی با دوام و از ناحیه خداوند، همراه با قدرت و تسلط بدون جنگ. لازم به ذکر است این فتح در نتیجه خلوص نیت، یاری دین و صبر به مومنان بخشیده میشود و نتایجی همچون پوشاندن گناهان، آرامش قلبها و توفیقات بزرگ الهی، اعم از مادی و معنوی را دربردارد.
Keywords:
Authors
فریده محمدزاده
دانشجوی دانشگاه مذاهب اسلامی
عاطفه زرسازان
عضو هیات علمی و معاون آموزشی واحد خواهران دانشگاه مذاهب
مجید معارف
استاد دانشگاه تهران
نسیم عربی
استادیار دانشگاه مذاهب اسلامی