وجه نمایی در رمان «شوهر عزیز من» ، بر پایه دیدگاه فاولر

 در هر متنی، باورها، احساسات، پیشداوریها و نگرش شخصی نویسنده آن، به گونهای بروز پیدا میکند که بیانگر موضع و جهتگیری نگارنده آن است. یکی از مقولههای مهم دستوری که جهتگیری نویسنده را در یک متن نشان میدهد، «وجهیت» است. در پژوهشهایی که تاکنون در پیوند با بررسی وجهیت در رمانهای زنهای ایرانی انجام شده، وجهیت فقط به «وجه فعل» محدود شده و به دیگر سازههای وجهساز توجه نشدهاست؛ در صورتیکه این جهتگیری افزون بر وجه فعل، در مقولههای دیگر دستوری همچون قید و صفت نیز بروز پیدا میکند. در این پژوهش، مقوله «وجهیت» در رمان «شوهر عزیز من» نوشته «فریبا کلهر» مورد بررسی قرار میگیرد. هدف پژوهش حاضر این بود که مشخص شود چه گونههایی از وجهیت در این رمان به کار رفته و هر کدام از این گونههای وجهیت، بیانگر چه جنبههائی از سبک زنانه است. گونههای پرکاربرد وجهیت در این رمان، بر مبنای الگوی فاولر (Fowler, ۲۰۱۶) و با بهرهگیری از نظریههای مطرحشده در کتاب سبکشناسی محمود فتوحی (Fotuhi, ۲۰۱۲) مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی نشان میدهد که کاربرد این گونهها، بیشتر بیانگر مفهوم تردید و نبود اطمینان است که از جمله ویژگیهای سبک زنانه به شمار میرود.  

Keywords:

سبکشناسی , وجهیت , سبک زنانه , فریبا کلهر , شوهر عزیز من