تحلیل ساختار روایی رمان بعد از پایان نوشته فریبا وفی

این مقاله به واکاوی ساختار روایی و شیوه خاص روایتگری در رمان بعد از پایان فریبا وفی پرداخته است. وی از داستاننویسان پرکار عصر ماست که از اولین رمان وی پرنده من تا کنون دغدغه او کاستن از گرفتاریهای زنان در اجتماع بوده است. رمان بعد از پایان، آخرین رمان اوست که همچنان به مسائل زنان میپردازد، اما برای تاثیر بیشتر داستان در جامعه و متناسب با اوضاع زمان، علاوه بر انتخاب موضوع از روش، طرح، نشانه و نحوه روایتگری خاصی استفاده کرده است. در این مقاله، بر اساس روایتشناسی تودوروف به تحلیل پیوند درونمایه، طرح و نحوه روایتگری این رمان پرداختهایم. کنش و واکنش شخصیتها تلاش برای بازیابی و از نو ساختن هویت زنان است. طرح داستان مبتنی بر تناظر است که به مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان میپردازد. ژرفساخت داستان نیز این است که تناظر، مبنا و لازمه تداوم زندگی است. مشخصه اصلی سبک نویسنده پیوند خاص زمان و روایت است. به همین سبب، گزارههای بسیاری از رمان به تکرار و مرور گذشتهها و خاطرههای راوی تعلق دارد. نام و درونمایه رمان مبتنی بر این آرزو است که زندگی واقعی بر مداری از عشق استوار شود؛ عشقی که در دوره جدید و متناسب با وضعیت زندگی عصر حاضر باشد. وضعیت زنان در زمان حال بهتر از وضعیت آنها در عهد قدیم است. با وصف این وضعیت، فرهنگ زنانه لازمه بهبود روابط انسانی معرفی شده است.

Keywords:

تناظر , درونمایه , روایتگری , زمان , زن , مهاجرت