بررسی کهن الگویی زمان در شعر حافظ
Publish place: Literary Arts، Vol: 9، Issue: 3
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 250
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LIAR-9-3_004
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
Abstract:
هدف از پژوهش حاضر دریافت ابعاد و شیوههای ظهور مقوله زمان از دیدگاه کهنالگویی در دیوان حافظ است. زمان، مفهومی گسترده، عمیق و تا حدود بسیار زیادی ناشناخته و کهن است که از آغاز آفرینش، ذهن بشر را به خود مشغول کرده و در فرهنگ ایران و جهان سابقهای بسیار طولانی دارد؛ به گونهای که گاه در برخی باورهای کهن، زمان را یکی از خدایان یا حتی خدای خدایان میدانستهاند. ازل، ابد، نامیرایی، جاودانگی، عهد الست، بهشت، چرخ، دایره و... از مفاهیم مرتبط با زماناند. این مفاهیم، میراث هزارانساله ارواح و اذهان پداران و مادرانمان هستند که نسل به نسل در ناخودآگاه عمیق بشری حفظ شدهاند و ما را به سرآغاز هستی پیوند میدهند. شعر حافظ، گنجینهای پربار از کهنالگوهای زمانی را در خود جای داده است، که شناخت و شناساساندن آنها، دریچه تازهای به دنیای پررمزوراز شعر او میگشاید. حافظ در اشعار خود با غوطهوری در زمان، از انواع آن سخن به میان آورده است. در این پژوهش برآنیم تا نمود کهنالگویی زمان را در دیوان او بررسی و آشکار کنیم که این کهنالگو چگونه، تا چه حد و در چه قالبها و مفاهیمی در شعر او نمایان شده است.
Keywords:
Authors
عباس محمدیان
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری، تهران، ایران
پروین هاشم پور
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری، تهران، ایران
مهین میرزابیاتی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری، تهران، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :