فولکلوریک در آثار داستانی ابوالقاسم پاینده

یکی از رویکردهای داستاننویسی نوین، ورود فرهنگ عامه شامل گویش، آداب و رسوم محلی، اصطلاحات، ضربالمثلها و باورها و اعتقادات در ادبیات داستانی است. دلیل این اتفاق را میتوان ورود ادبیات داستانی به زندگی مردم عـادی و برخـاستن از بطن جـامعه و دغدغههای مردم عـامی دانست که بهناچار ادبیـات داستانی را با فرهنگ عامیانه عجین میکند. در این میان، یکی از داستاننویسان معاصر که در آثار داستانی خود به این مقـوله پرداخته، ابوالقاسم پاینده نجفآبادی است. در ایـن مقـاله ضمن معرفی این نویسنده، به بـررسی یکـی از شاخصههای برجسته آثـار داستانی او یعنی فرهنگ عـامه میپردازیم که بهحق داستانهای او آیینه تمامنمای فرهنگ مردم محل و زمان او بوده و سبب شده است آداب و رسوم، بــاورها و اعتقــادات، ضربالمثلها، زبان محلی و تمامی مطـالبی که فرهنگ یک منطقه را به نمایش میگذارد در آثـار داستـانی این نویسنده درخشش پیدا کند و ضمن معرفی فرهنگ «شهرک نون» بر ملی و ایرانی بودن داستانهای او تاکید کند و  بر دستمایه طنز داستانهایش بیفزاید و سبب شود خواننده بهتر با قلم پاینده انس بگیرد.

Keywords:

فولکلور , آداب و رسوم , زبان عامیانه , باورها و اعتقادات , آثار داستانی