«ترکیب» و «اشتقاق» در دستور زبان فارسی و عربی
Publish place: Literary Arts، Vol: 10، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 657
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LIAR-10-2_005
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1400
Abstract:
برای واژهسازی، راههای متعددی وجود دارد، اما ادیبان و زبانشناسان، «ترکیب» و «اشتقاق» را از اصلیترین فرایندهای ساخت واژه برشمردهاند. از این رو، زبان فارسی به دلیل اینکه از خانواده زبانهای «هندواروپایی» است و در این خانواده، فرآیند واژهسازی عمدتا از طریق «ترکیب» صورت می گیرد، در زمره «زبانهای ترکیبی» قرار گرفته و در مقابل، زبان عربی، همنژاد با زبانهای «سامی» است که به دلیل اهمیت «اشتقاق» در فرایند واژهسازی این زبانها، در ردیف «زبانهای اشتقاقی» معرفی شده است. در این مقاله سعی بر آن است تا با کندوکاوی عمیقتر، دو فرایند «ترکیب و اشتقاق» در دو زبان «فارسی و عربی» بررسی گردد و از این چشم انداز، به بررسی تطبیقی بین این دو زبان پرداخته شود. نتایج این تحقیق نشان میدهد که هرچند فرایندهای «ترکیب و اشتقاق» در هر دو زبان «فارسی و عربی» وجود دارد، مفهوم و درصد بهکارگیری هر فرایند، در این دو زبان، یکسان نیست
Keywords:
Authors
وجیهه زمانی بابگهری
دانش آمو خته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محمدصادق بصیری
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :