هرمنوتیک و تاویل آیات قرآن کریم
Publish place: Seraje Monir، Vol: 3، Issue: 7
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 292
This Paper With 38 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SERAJ-3-7_001
تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1400
Abstract:
هرمنوتیک به معنی فن فهم و تاویل متن، از زمان سقراط و افلاطون و به قولی پیشتر از آنان، دستمایهی دانشمندان و فرزانگان بوده است. در کل، در آثار یونانی، کتب و رسالههایی از بزرگانی چون افلاطون و ارسطو در این زمینه موجود است. هرمنوتیک به معنی فن فهم و تاویل متون مقدس دینی از زمان قدیس آگوستین (سدهی پنجم میلادی) تا زمان شلایر ماخر (سدهی هجدهم میلادی) به واسطهی عالمان دینی آیین مسیح در راستای فهم و تاویل مطالب عهدین به خدمت گرفته شد. ماخر در این باب کوششهای بسیاری به عمل آورد و بعد از وی نیز در این راستا قدمهای استواری برداشته شد تا در زمان ویلهلم دیلتای، هرمنوتیسینها، هرمنوتیک را برای فهم مقصود متکلم به کار میگرفتند. لیکن با وقوع انقلاب کبیر فرانسه و آغاز دینزدایی، زبانشناسان و فیلسوفان بزرگی چون لوی استروس، میشل فوکو، امبرتواکو و در نهایت مارتین هایدگر و گادامر هرمنوتیک را در راستای فهم خود متن قرار دادند. طبق باور آنان، هرمنوتیک و روش تاویل به خواننده کمک میکند تا مقصود متن را بدون توجه به متکلم و نویسنده دریابد. در این جستار کوشش بر این است که مراحل گونهگون تاریخی هرمنوتیک از دیر زمان تا اواخر سدهی بیستم نشان داده شود. همچنین، مسالهی تحول دیدگاههای دانشمندان در باب اعتباری بودن زبان که در نشانهشناسی مطرح بود و پدیدهشناسی زبان، که زبان را زیر مجموعهای از پدیدارشناسی قرار دادند، مورد بحث قرار خواهد گرفت. در پایان نیز به تاویل طولی و عرضی (فرامتنی و بینامتنی) پرداخته میشود و تاویل ویژهی قرآن مجید تبیین و نشان داده میشود که تاویل آیات قرآنی با تاویلات هرمنوتیکی ماخری یا هایدگری سنخیتی ندارد، بلکه از لونی دیگر است.
Authors
محمد حسین بیات
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی