اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یکی از راهکارهای روانشناختی جهت افزایش تابآوری و انعطافپذیری بیماران از طریق مواجههسازی بیمار با موقعیتهای مورد اجتناب قبلی است. هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: در این پژوهش با طرح پیشآزمون- پسآزمون،  تعداد ۵۰ نفر بهصورت غیرتصادفی- هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه ۲۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مقیاسهای پذیرش، عمل و تابآوری استفاده و همچنین جهت تحلیل استنباطی دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) بهره گرفته شد. یافتهها: میانگین انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری در پسآزمون به ترتیب در گروه آزمایش ۲۵۰۰/۴۴ و ۰۰۰۰/۹۵ و در گروه کنترل ۰۰۰۰/۳۴ و ۲۴۰۰/۷۷ بود که اختلاف میانگینها در گروه آزمایش و گروه کنترل نشان دهنده موثر بودن درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان بوده است. همچنین میزان تاثیر این درمان در مرحله پسآزمون برای متغیرهای انعطافپذیری روانشناختی کل و تابآوری کل به ترتیب برابر ۳۰/۰ (۰۰۱/۰>p) و ۱۹/۰ (۰۴۸/۰=p) بود و این بدان معنی است که۳۰% واریانس نمرات پسآزمون متغیر انعطافپذیری روانشناختی و ۱۹% واریانس نمرات پسآزمون تابآوری به دلیل درمان مبتنی بر ACT بوده است. بحث و نتیجهگیری: درمان مبتنی بر ACT موجب افزایش انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری در زنان مبتلا به سرطان پستان میشود. کلمات کلیدی: سرطان پستان، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تابآوری روانشناختی، آزمونهای روانشناختی مقدمه: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) یکی از راهکارهای روانشناختی جهت افزایش تابآوری و انعطافپذیری بیماران از طریق مواجههسازی بیمار با موقعیتهای مورد اجتناب قبلی است. هدف از این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسی: در این پژوهش با طرح پیشآزمون- پسآزمون،  تعداد ۵۰ نفر بهصورت غیرتصادفی- هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه ۲۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مقیاسهای پذیرش، عمل و تابآوری استفاده و همچنین جهت تحلیل استنباطی دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) بهره گرفته شد. یافتهها: میانگین انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری در پسآزمون به ترتیب در گروه آزمایش ۲۵۰۰/۴۴ و ۰۰۰۰/۹۵ و در گروه کنترل ۰۰۰۰/۳۴ و ۲۴۰۰/۷۷ بود که اختلاف میانگینها در گروه آزمایش و گروه کنترل نشان دهنده موثر بودن درمان در زنان مبتلا به سرطان پستان بوده است. همچنین میزان تاثیر این درمان در مرحله پسآزمون برای متغیرهای انعطافپذیری روانشناختی کل و تابآوری کل به ترتیب برابر ۳۰/۰ (۰۰۱/۰>p) و ۱۹/۰ (۰۴۸/۰=p) بود و این بدان معنی است که۳۰% واریانس نمرات پسآزمون متغیر انعطافپذیری روانشناختی و ۱۹% واریانس نمرات پسآزمون تابآوری به دلیل درمان مبتنی بر ACT بوده است. بحث و نتیجهگیری: درمان مبتنی بر ACT موجب افزایش انعطافپذیری روانشناختی و تابآوری در زنان مبتلا به سرطان پستان میشود.  

Keywords:

Breast Neoplasms , Acceptance and Commitment Therapy , Psychological Resilience , Psychological Tests , سرطان پستان , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , تابآوری روانشناختی , آزمونهای روانشناختی